“İnsan öyle bir karanlıktır ki..."
Kitap Zehra’nın posta kutusunda isimsiz mektuplar bulmasıyla başlıyor. Ardından kaybolan arkadaşı Taha’nın günlüğü de olayın içine karışıyor. Hizbullah, domuz bağları, toplu mezarlar, intihar eden kızlar..çok uzakta gibi gözüken ama unutmamamız gereken bir hatırlatma romanı.Fesla, hicran, Kevser ve taha sizi asla unutmayacağım…
Çaresizlik ve yalnızlıklarla kuşatılmış karanlık bir mahallede; politik konuların içinde ayakta durmaya çalışan, evler, intiharlar, şiddet ve toplumsal cinnetin ortasında umutlarını toplu mezarların başında nöbete dikenlerin kapkara kesilmiş kalplerine dokunuyor. kitaptaki bütün o anlatılan; hizbullahlar birer masalmış, rüyaymış, gerçekmiş gibi duygu yüklü anlar yaşadım. Okumaktan geç kalmanızı istemem, mutlaka okuyun… iyi okumalar :)