Hani bazı kitaplarda bazı karakterler vardır; romanın kilidiymişcesine okuyucunun anlatıya kapılması ona bağlıdır. İşte -en azından benim için- "Bu kişi bu kitapta Mr. Casaubon'du" diyeceğim. Hemen öncesinde Çılgın Kalabalıktan Uzak gibi gerçekten de kasaba kalabalığından ve entrikalarından uzak bir roman okuduğumdan mı bilmiyorum, Middlemarch'ın başında ağır bir hava, hoşnut etmeyen bir şeyler vardı. Sanki Mr. Casaubon'un soğuk ve ruhsuz tavırları direkt anlatıya yayılmış gibiydi. Ancak ne zaman Mr. Casaubon romandan çekildi, işte o zaman anlatı daha çok akmaya ve devamında ne olacak diye merak uyandırmaya başladı. İlk başta sadece öğreticilik amaçlarmışcasına ilerleyen metin bir noktadan sonra ansızın içine çekti ve bir anda Middlemarch'ın sakinlerinden biriymişim ve etrafta olup bitenleri merakla izliyormuşum gibi hissettim.
Kısacası, bu roman hakkında çok gördüğüm şu yorumu ben de teyit etmiş ki oldum gerçekten sabır gerektiren, başta ilerlemesi zor olan, karakterlerin çokluğuyla kafa karıştıran ama bir noktadan sonra çok hızlı ilerleyen, bittiğinde damakta güzel bir tat bırakan bir romanmış~