Thorwald, detin işinden baska birsey, kendisini ilgilendirmiyormuş gibi, kayıtsızlıkla omuzlarını silktikten sonra, kapıya doğruldu, açtı. Gumborgʻun geçmesi için yol verdi, adam, kapıdan çıkar çıkmaz, aniden beliren, iri, sık tüylü bir kedinin ayağına bastı... Kedi, acı bir miyavlamayla, Thorwald'a doğru atıldı, Thorwald, bu dikkatsizliğinden ötürü özür dileyen mezarcıyı öfkeyle süzerken, kediyi kollarının arasına aldı ve onu garip bir şefkat, aşırı bir yakınlık, adeta
derin bir dostlukla okşarken, mırıdandı:
-Amigo... İyi uyudun mu?.. Hiç değilse, sen, iyi uyudun mu, Amigo?..
Gumborg, kedisiyle, bir insanmış gibi dertleşen Thorwaldı hayretle süzerken, üst üste gelen felaketler karşısında çaresiz kalan zavallı adamın yavaş yavaş aklını kaybetmeye başladığını düşündü.
