Cumhuriyet dönemi Türk hikâyesinin 1970 sonrası yazarlarından Şevket Bulut (31.07.1936-17.09.1996), Kilis'in Musabeyli bucağına bağlı bir köyde dünyaya gelir.1 Babasının ismi Mehmet, annesininki Meryem’dir. II. Dünya Savaşı dolayısıyla babası askere alınan Bulut, ailesiyle birlikte 1944 yılında Sapkanlı köyüne taşınır. Yazarın babası, 1944 yılında “Kefensiz Ölüler” hikâyesinde de anlatılan bazı olaylardan dolayı genç yaşta mide kanamasından ölür. Şevket Bulut 1951’de Kilis Cumhuriyet İlkokulu’nu bitirir. İlkokulu bitirince 1952’de Devlet Yatılı Sınavı'nı kazanarak Adana Yapı Enstitüsü'nde okumaya başlar. Anadolu insanını okul yıllarında tanıyan Bulut, 1957 yılında okuldan mezun olur. 1957-1959 yılları arasında Erzurum Tekniker Okulu'nda okuyarak inşaat teknikeri olur. Şevket Bulut, stajını Devlet Demir Yolları’nın Kars-Sarıkamış yöresinde inşa ettiği “Büyüktünel” inşaatında yapar. 1959’da mezun olduktan sonra Kahramanmaraş Milli Eğitim Müdürlüğü'nde inşaat teknikeri olarak çalışmaya başlar. 1970’te ise Kahramanmaraş Bayındırlık Müdürlüğü'nde görev alır. Şevket Bulut’un eşi Hatice Hanım bu hususta şöyle söyler: “Rahmetli Şevket Bey, Kilis’te doğmuş, öksüz ve yetim büyümüş. Yıllar önce Adana’da çok sevdiği arkadaşı Kahramanmaraşlı Remzi Duyar’la tanışmış. Erzurum’da Okulu bitirince de gelmek istediği için tayin listesinde öncelik vermiş Kahramanmaraş’a. Arkadaş sevgisi ve saygısı onu buraya yerleşmeye ikna etmiş. Remzi Duyar da bizim akrabamızdı. Dolayısıyla tanışmamız bu akrabalığa dayanıyor. Rahmetli eşimin Maraş sevdası bambaşkaydı, çok severdi burayı” (Ünsal 2007: 12-13). Görevi nedeniyle birçok ilçe ve köyü gezip görme imkânı bulan Bulut, meşhur âşıklarla tanışır. Ayrıca Ahmet Çıtak, Abdurrahim Karakoç, Hayati Vasfi Taş yürek. Hafız Rahmi, Bahaettin Karakoç, Ali Akbaş gibi tanınmış şairlerle samimiyet kurar (Erşahin 1996). 1982-1986 yılları arasında Sivas Yapı İşleri 16. Bölge Müdürlüğü ile Sivas Bayındırlık ve İskân Müdürlüğü’nde görev yapan Bulut, 1986 yılında emekli olur (Erşahin 1996). Şevket Bulut Kahramanmaraş'ta “Dergâh İnşaat Bürosu” adlı büroda taahhüt işleri ve teknik işler yapar. Bu dönemde yazmaya devam eden Bulut, birçok hikâye kaleme alır. Bulut bu hususta şöyle der: “Eşim Kahramanmaraşlıdır. İki kızım ve bir oğlum var. Dört torun sahibiyim... Ömrümün sonuna yaklaşmama rağmen edebî çalışmalarımda kendimi daha işin başında sayıyorum. Yazmak benim için büyük bir tutkudur. Hakk’ın rızasını, halkınım sevgisini kazanmak için yazıyorum. Benim için geride bırakacağım en büyük miras kaleminin ürünleridir.” (Türk 1996). Türk hikâyeciliğinin önemli şahsiyetlerinden biri olan Şevket Bulut, 17 Eylül 1996’da vefat eder. İlk hikâyesi 1970 yılında Hareket Dergisi’nde “Odacı Mehmet Efendi” adıyla yayımlanan Şevket Bulut’un toplamda sekiz hikâye kitabı yayımlanır: - Al Karısı (1971), İstanbul: Hareket Yayınları. - Sarı Arabalar (1974), İstanbul: Hareket Yayınları. - Dilek Çınarı (1975), İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları. - Kefensiz Ölüler (1984), İstanbul: Dergâh Yayınları. - Baharı Göremeyen Çocuklar. (1996), Kahramanmaraş: Dolunay Yayınları. - Sınırdaki Tarla (1996), Kahramanmaraş: Dolunay Yayınları. - Yıkık Minare (1996), Kahramanmaraş: Dolunay Yayınları. - Derin Kuyu (2007), Kahramanmaraş: Dolunay Yayınları.