Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Sonbaharın Sonu
Mary LawsonEn Eski Sonbaharın Sonu Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Sonbaharın Sonu sözleri ve alıntılarını, en eski Sonbaharın Sonu kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.410 üzerinden
domingo’dan çıkan önceki kitaplarını okuduğumda en en sevdiğim yazarlardan biri olmuştu mary lawson. hatta bir gün ismini sayıklayarak uyanmışlığım bile var :)
sonbaharın sonu’nun çıkacağını duyunca o kadar sevindim ki alınca bir süre okumayı erteledim kıyamayıp.
lawson’u neden bu kadar sevdiğimi tam açıklayamıyorum, sanırım bazı hislerimiz çok benzer ve o dingin tarzı beni çok alıyor. kanada’nın kuzeyine olan sevgi ve özlemi, o aitlik hissi metinlerinde çok kıvamında hissettiriyor kendini, ne eksik ne fazla. sonra doğanın tamamlayıcılığı, coğrafyanın karakterler üzerindeki etkisi.. her şeyiyle tam tamına geliyor bana.
türkçe’ye çevrilen bu son kitabını ise az önce bitirdim ve yine o dingin hisle doluyum. yine de bir sıralama yapacak olsam en altta bu kitabı olurdu sanırım. belki konunun işlenişiyle belki de tam olarak konunun kendisiyle alakalı. aklımda karakterlerle alakalı çok soru kaldığından tamamlanmamış bir şeyler var hissim de oldu.
SPOILER !
örneğin liam neden annesi tarafından bir türlü tam benimsenmedi? liam’ın sevememe/uyum sağlayamama sorunuyla mı alakalıydı? yoksa yumurta mı tavuktan çıkmıştı?
rose neden evden kaçtı? vb.
SPOILER
mary lawson’la daha önce tanıştıysanız bu kitabını da severek okuyacağınıza eminim ama yazarla ilk kez tanışıyorsanız bu kitabıyla başlamamanızı tavsiye ederim.
çevirisi ve baskı öncesi hazırlıkları tertemiz, herkesin eline sağlık.
Dupduru ve huzur veren bir anlatım tarzı var Mary Lawson’un. Daha ilk sayfadan itibaren yazarla aramda bir bağ kurulduğunu hissediyorum ve kendi kendime kitap bitene kadar Mary Lawson hakkında hiçbir şey öğrenmemeye söz veriyorum. O benim için altmış yaşlarında, yumuşak sesli, gümüşi beyaz saçlarını ensesinde kestirmiş, mavi gözlerindeki pırıltı karşımızdaki gölün rengini alan zarif bir hanımefendi. Kanada’nın Rice Gölü’nde bulunan bir evin verandasında oturduk ve Bayan Lawson’u dinliyorum. Evet okumuyorum, bu saygıdeğer hanımefendinin yumuşak sesinden Kuzey Ontario’daki küçük kasabayı ve orada yaşayan insanların hikâyesini dinliyorum.
Kitabı üç farklı kişinin bakış açısıyla yazmış. Henüz sekiz yaşındaki Claire, karşı komşuları Elizabeth ve Toronto’daki işini ve evliliğini bırakıp kasabaya taşınan Liam. Claire’in pencere kenarında evden kaçan ablası Rose’un geri dönüşünü beklemesi, Elizabeth’in hastanede geçmişi ile yüzleşmesi, Liam’ın yeni bir hayata başlarken içinde bulunduğu ruh hali ve bu üç kuşağı birbirine bağlayan olaylar…
Şimdi bunları yazarken kitabın beni en çok etkileyen yönlerinden birinin karakterlerin insancıllığı ve duyarlılığı olduğunu fark ediyorum. Küçük kasaba insanlarına özgü bu hassasiyeti görmeyi özlemişim.
Bana çok iyi gelen bir kitap oldu. Ve az önce yazarın biyografisini okuyup tam da hayal ettiğim fotoğrafıyla karşılaştım. Diğer kitaplarını da mutlaka okuyacağım
Yazardan okuduğum ilk kitap değil ama okuduğum en iyi kitabıydı. Bu sene okuduğum en iyi kitaplar arasına da girdi. Kitabı 3 kişinin ağzından okuyoruz. Ablasını evden kaçmış küçük bir kız, ölmek üzere olan yaşlı bir kadın ve kendini bilmediği bir kasaba da bulan genç bir adam. Ben bu kombinasyonu çok sevdim ve onların bakış açısından bir şeyler okumak da bana huzur verdi. Zaten yazarın sade bir anlatımı var. Çok karıştırmadan anlaşılır ve uzatmadan yazıyor. Karakterler olay örgüsü her şeyiyle çok güzeldi. Bir tek olumsuz yorum yapacak olursam o da kısa olması olurdu ben daha uzun olsun isterdim. Daha çok detay isterdim. Ama bu haliyle de çok çok güzel ve okuması keyifliydi.
Üç farklı bakış açısından aktarılan Sonbaharın Sonu, karakterler arasında geçiş yaparak onları birbirine bağlayan kederin, pişmanlığın ve sevginin katmanlarını birer birer kaldırıyor. Günümüzün en maharetli anlatıcılarından birinin kaleminden, meraklandıran, nüktedan ve alabildiğine insani bir roman.
“Tanıdığım herkese Lawson’ı anlatıyorum. Her romanı ayrı bir harika.” –Anne Tyler
“Sonbaharın Sonu’nun akıcı, insancıl ve kasaba yaşantısını zaman zaman alaycılığa kayarak inceleyen diliyle büyülendik.” –2021 Booker Ödülü Jürisi
“Lawson, sade üslubunda daima şaşırtıcı derinlikler gizleyen, zarif bir yazar.” –Toronto Public Library
“Bilgelik ve şefkatle dolu, kendine bağlayan bir öykü.” –Toronto Star
“Lawson’ın yazımı zahmetsiz ve basit gibi dururken tüm iplikler birleşip zengin ve tatminkâr bir halı deseni ortaya çıkarıyor ve böylece onun hikâyecilik dehası gözler önüne seriliyor.”
–Irish Independent
“Lawson insan doğasının karmaşıklığını gündelik dile döküyor.” –Mail on Sunday
Yazarın okuduğum İlk kitabı ve beğendim.
Olayı üç farklı kişinin anlatımıyla okuyoruz.
Ablası kayıp olan ,her gün camda onun dönmesini bekleyen Clara, komşuları olan hayatının son günlerini hastanede geçiren Elizabeth ve ne olduğunu anlamadan eşinden yeni boşanmış şaşkın vaziyette kendini bu soğuk kuzey kasabasında bulan Liam .
Elizabeth gençliğinde çocuğu olmadığı için komşularının oğlu Liam ' i çok sever ve onu kaçırmaya kalkışır.Bunun bedelini bir yıl kadın islahevinde daha sonra da psikiyatride yatarak öder.
Yıllar sonra Liam ' in adresini bulur ve ölmeden önce evini, eşyalarını ona bırakır.
Böylece onun kedisini besleyen Clara ve mirasa konan Liam ' in yolları kesişir.Kolay okunan, ödüle aday bir kitap.