Sonsuza Kadar Sequel Serisi 1 Judith McNaught
Anne babasını kaybeden Victoria, uzak bir akrabasının yanına sığınmak üzere, uzun bir okyanus yolculuğu yaparak İngiltere'ye gelir ve kötü şöhretli Lord Jason Fielding ile tanışır. Lordun küstahlığı karşısında şaşkına dönse de, bir panterin acımasızlığına ve zarafetine sahip olan genç adam ona çok çekici gelir. Karşı koyamadığı bu çekim sonucunda, kendini Jason ile evli bulduğunda, Victoria için mücadele ve üzüntü dolu günler başlamıştır. Genç kız pek çok sınavdan geçecek, bu arada koşulsuz sevmeyi, özveriyi ve sonunda ulaştığı sonsuza dek sürecek aşkın değerini bilmeyi öğrenecek; taş yürekli Lord Fielding'e de aynı şeyleri öğretecektir.
Judıth McNaught ile tanışmış olduğum ilk kitap. Doğrusu her ne kadar dünyaca ünlü ve çok okunan bir yazar olmasına rağmen tereddüt ederek okumaya başladım. Ancak gerek anlatım üslubu, gerek konu akışı son derece sürükleyici ve keyifliydi. Metazori bir aşkın nasıl gerçek ve sonsuz sevgiye dönüştüğünü eğlenceli bir dille OKUNASI bir roman yazmış yazarımız. Ee bize de keyifle okumak düşer
Tarzım olmasa da bir şekilde elime geçmiş ve bir solukta okumuştum. Daha sonraları yazarın bir kaç romanını da okuma fırsatı buldum. Keyifli, dili akıcı ve konusu sürükleyici.
Millet o kadar övüyor bu yazarı. Çok güzel yazıyor, aşkı çok güzel anlatıyor diye. Sonunda bir kitabını okumak nasip oldu. İyi ve kötü yönleri sıralarsam.
İyi yanlar: Yazar kurguyu güzel kurmuş.
Kötü yanlar: Jason ve onun sözde amcası. İkisinde de nefret ediyorum ve aşırı bir kinim oluştu onlara karşı. Jason' için diyebileceğim en uygun tanım KARAKTERSİZ! Amcası da BENCİL! Amcası sırf zamanında sevdiğine kavuşamadı diye onun kızını kendi yeğenine yapıyor. Sevdiği kadını onda gördüğünden onu kendisinden uzaklaştırmamak için elinden geleni ardına koymayan sapkın bir karakter.
Jason geçmişte ne kadar kötü şeyler yaşamışsa da bu onun ilerleyen zamanlarda karaktersiz olmasını engellememiş. Bana sorarsanız adam bunları yaşamasa da aynı davranışları sergileyecekti. Onun hissettiği şey kesinlikle aşk değil sadece kızı kendi malı olarak görmesi ki bunu kendisi de kıza karşı söylüyor. Ayrıca oğlu için değil ama kız için ağlaması hiç inandırıcı değildi. Oğlunun kızdan önce gelmesi gerekirdi bu da karakterden tamamıyla soğutmuştur beni.
En üzüldüğüm karakter Andrew oldu. Sen o kadar kızı aşkla bekle sonra araya eller girsin. Resmen sinirden ağladım. Bir Dorothy bir de Andrew'i bağrıma bastım.
Victoria'nın özellikle Andrew'e duyduğu gerçek aşk ve çevresindekilere olan davranışları hoştu. Andrew'den ayrılınca kıza hak da verdim kim olsa aynısını yapar.Yalnız yazar Victoria'yı aşırı sevmiş. Onu tam iyilik meleği olarak yansıtmış. Bunu çevresindekilerin Victoria için hissettiklerinden anlayabiliriz.
Kaptan, Victoria'ya Jason'un çocukluğunu anlatıyor orada geçen bir kelime sinir bozucu: Victoria çocuğun Jason olduğunu bilmeden kaptanı dinliyor, çocuğun Jason'la ne alakası olduğunu düşünüyordu. Şimdi oraya yazar kendi düşüncesini eklemek zorunda mıydı? Biz anlamadık mı orada Victoria'nın aradaki ilişkiyi kuramadığını?
Sonuç olarak çok sinir bozucu, çıkarcıların fazlaca olduğu en iyi karakterin en mutsuz sonu gördüğü, kızı gerçekte kimsenin anlamaması -yazar da dahil- saçmalığın daniskası bir roman.
Jason ve Victoria'nın hikayesi biraz daha farklı.. Victoria için herşey normalde, Jason nasıl oluyordu küçük ve köylü bir kızdan etkilenebiliyor? Bunu sürekli kendini sormasına rağmen sonucu ancak kitabın sonunda buluyor. Çünkü o bir aşık :)
İlk okuduğum Judith kitabıydı.Her ne kadar yoğun olsam da azar azar ilerleyip çok sevmişim.Tavsiye ederim.Judith ne kadar kötü olabilir ki :)
Kitaptan 4 Alıntı
"...herkes başkaları hakkında dedikodu yapar, ama hikâyelerini içinde adı geçen kişilerin yüzüne karşı anlatamazlar. Dedikodu, doğası gereği, hikâyenin esas kahramanlarının arkasından yapılır."
Victoria hak vererek başını salladı. "En fazla böyle zarar verir ve en fazla böyle merak uyandırır..."Sonsuza Kadar, Judith McNaught
"Bu annenin suçu değil, benim suçum da değil. O beni sevmeyi başaramıyor, bense onu sevmekten vazgeçemiyorum. Bu kadar basit işte."
"... Ait olduğu yeri nihayet bulmuştu. İngiltere'de altı malikanesi, Hindistan'da iki sarayı, her birinde kendi kullanımına özel lüks kamarası bulunan bir filo gemisi olan bu adam, kendin hiç evi varmış gibi hissetmemişti. Şimdi evindeydi. Kolları arasında yatan bu güzel kız, onun evi, yuvası olmuştu."
"Ölüm döşeğindeki bir adam mı? Ah, sevgilim, o 'ölüm döşeğindeki adam' var ya, bizi yanına çağırıp senin elini tuttuğunda diğer elinde de dört kız tutuyordu."
