"Başkalarının beni anlayamamasından gizlice övünüyorum ,ama sonra benim de onları anlayamadığımı fark edince, onları küçümsediğim gibi kendimi de küçümsüyorum.."
Diye bitiyor kitap.. Hiçbir zaman ne istediğini tam anlamıyla bilmeyen , bildiğini sanan bir yazarın hikayesiydi. Çok daha iyi romanları olduğunu düşünüyorum "Ahme Altan'nın". Sizi kitabın içerisine çeken müthiş bir iç çatışma olduğunu inkar edemem, 'yeter artık sıkıldım' dediğiniz anda, hikayeye geri dönmesi ustamızın kaleminin kuvvetinden ..
Her yazar hikayelerinde kaderi biraz daha değiştirir. Kelimelerinin, cümlelerinin , noktalama işaretlerinin bile etkisi vardır üzerinizde. Bu etki kitabın kapağını kapatığınız anda geçmez, duygularınız o kapağı gördüğünüz anda gün yüzüne geri çıkar. İşte bu iyi bir hikayenin ilk belirtileridir. Bitsin diye çabalar, bittiğinde büyük bir üzüntü duyarsınız işte o his.. Sanırım çelişki benimde ruhuma işledi :)) köle yatan misali ..
Kitapla ve sevgiyle kalın