(Arka Kapak)
Corrado her şeyden korkuyor.Sevgiden korkuyor,bağlanmaktan korkuyor,mücadeleden korkuyor... Yalnız bir adam olduğunu iddia ediyor ama yalnızlığı bir kalkan olarak kullandığı da kesin.Hayatı boyunca sürekli bir şeylerden kaçarak kendi güvenli hayatında mutluluğu arıyor.Davranışlarında bencillik ağır basıyor.
Yazar ,Corrado aracılığıyla savaş yıllarını ,insanların hayatını oldukça iyi betimlemiş.
Aksiyon arayanlara göre değil.Hatta bazen sıkıntı veriyor insana.
Pavese'yi yıllar önce intihar eden yazarlar arasında olmasından mütevellit tanımıştım. Çok üzülmüştüm hayatında olanlara. Pavesenin yaşama hevesi kursağında kalmış sanırım ki yaşamına son vermiş. Bi yandan kadınlar bi yandan faşistler bi yandan var oluş sancıları.
Kitap cok güzel ikinci dünya savaşı sonları İtalya'daki hem alman işgali hem faşistlerle olan iç savaş karmasasi bunlardan kacmaya calisan fakat kendinden kaçamayan bi adam. Hiç de sıkmayan bi üslupla anlatıyor.
Savaş kötü bir şey savaşmayın sevmeye sevilmeye çalışın dostlar. Ve ölen herkes için utanç duyun. "Eğer yaşıyorsak bunu o kana bulanmış cesede borçluyuz. Bu yüzden her savaş sivil bir savaştır: Her şehit olan ayakta kalana benzer ve ona bunun nedenini sorar" diyor Pavese de.
Kitaptan 27 Alıntı
Onunla küsüşürdünüz , ama ona kırılmazdınız. Hani meyhanede içki istemek gibiydi biraz: Pek matah bir şarap beklemezsiniz ama geleceğinden eminsinizdir.
Tepedeki Ev, Cesare Pavese
...korkumu ve umutsuzluğumu çevreme bir koza gibi örüp içine saklanıyordum.
''Ben yalnızım. Olabildiğince de yalnız olmaya çalışıyorum. Şimdi yalnızca yalnız olanların delirmediği günleri yaşıyoruz.
Rahatı yerinde, tepede oturanlar için savaş bir zevktir. Savaşı getirenler sizin gibiler.
Şimdi sivil savaşın ne olduğunu gördükten sonra biliyorum ki, savaş eğer bir gün biterse herkes şunu sormalıdır: "Peki ya şehitleri ne yapacağız? Neden öldüler?" Ben ne yanıt vereceğimi bilemezdim. En azından şimdi bilemiyorum. Başkalarının da bildiğini sanmıyorum. Bunu bilenler belki de bir tek ölülerdir ve savaş yalnızca onlar için gerçekten bitmiştir.
Bencillik taşımayan, erkeğin ya da kadının rahatını kaçırmayan aşklar da var mıydı?
"Adam olmak başka bir şey ama," dedim yavaşça. "Bunu hayal bile edemezsin. Bu şans ister, cesaret, istek ister. Her şeyden önce de cesaret. Sanki başka hiç kimse yokmuş gibi yalnız kalabilme ve yalnızca işini düşünebilme cesareti. İnsanlar senin yaptıklarını önemsemese de korkmamak gerekir. Bunun için yıllarını verebilmek, hatta ölebilmek gereklidir. Öldükten sonra, şansın varsa adam olursun, adın anılır."
Sanki her şey çözümlenmişti, her şey umut verici ve bağışlanabilir görünüyordu.
Şimdi sivil savaşın ne olduğunu gördükten sonra biliyorum ki; savaş eğer bir gün biterse herkes şunu sormalıdır: Peki ya şehitleri ne yapacağız? Neden öldüler?
'' Bu utanç hükümeti''
''İhanet ve beceriksizlik hükümeti, sizden memleketin katlini istiyor''
