Anadolu'da en kıraç yerlerde, bazen bir kayanın dibinde bazen dikenlerin arasında açan nevruz çiçekleri vardır işte Gülten Akın bu nevruz çiçeğidir. Mor mor açar kuytularda, örselendikçe kök salar, utanır toprak, utanır taş. Kızların köy çeşmesinden evlerine su taşırken dökülen sularıyla sulanmıştır o. Sürgünler duymuştur, doğumlar, zindanlar, kavuşmalar eşlik etmiştir günlerine.
Yoksulluklara, acılara, kara kışlara, sarı sıcaklara, savaşlara şahitlik etmiştir. Yarpuzlara komşu, dağ çiçeklerine akraba, kan çiçeklerine düşman, fesleğenlere hayran. Kışa kırgın, yaza kızgın.
Dar vakitlerin, ince şeylerin, güz kesiğinin, hüznün içinden boy veren gülün, yağmurda üşüyen ıslak serçelerin şairi.
"Şiir bizim eski suç ortağımız" diyen dizesiyle suç ortağım olan,
günlerimin betimini de;
"İtip beni
balıma dadanan bu çağı sevmedim" dizeleriyle yapan şair.
Sen bu topraklardan geçmesen şiir biraz yarım kalırdı..
