Öncelikle Yordam Edebiyat yayınlarına bir teşekkür etmem gerek. Çünkü 1939 yılında yayınlanan böylesine önemli bir eseri, 2019 yılında bizlerle tekrar kavuşturdu. Bir vadi ve maden ocağı ışığında, Galler'de yaşayan o insanların yaşamlarını, direnişlerini anlatan bir kitap bu. Maden ocağının cürufu her geçen gün çoğalırken, vadiyi kaplarken henüz küçücük bir çocuk olan Huw Morgan o günlerini anlatıyor. Mutlu bir aile içinde, abilerinin, ablalarının, baba ve annesinin hikayesi üzerinden tüm vadiyi tanıtıyor bizlere. Kadınların değer görmemesi, İngilizlerin Galler bölgesindeki o insanların ana dilleri olan Galler dilini reddetmesi ve yasaklaması, yeşilin yavaş yavaş nasıl ortadan kaybolduğu, işçilerin haklarının gaspedilmesi, çeşitli aşk ilişkileri, dostluklar ve en son ölümün ışığında akıp gidiyor kitap. Topraktan, doğa anadan bir şeyler alırken yerini doldurmamız, üretmemiz gerektiğini, kötü insanlar olmamamız gerektiğini çok güzel bir şekilde anlatıyor yazar. Bir zamanların masumiyetini, aşkını, duruluğunu, güzelliğini, insan ilişkilerini özlemle anlatıyor. Samimiyetin açgözlü patronlar yüzünden ortadan nasıl kaybolduğunu, insanların nasıl canavarlaştığını üzüntüyle ve tüm gerçeğiyle yine anlatıyor. Benim için bu kitabın bir diğer önemi de bu kitabı beraber okuduğum bir arkadaşım. Birinin sizinle aynı duyguları, düşünceleri tattığını hissetmeniz çok güzel bir duygu. Mutlaka tavsiye ediyorum bu kitabı. Geçmişi bugünle birleştiren kitaplar iyi ki varlar...
