Burhan Arpad'ın, bir özelliği var: Bir İstanbul çocuğu olması ve hikâyelerinin hepsine bu şehrin sahnelik etmiş bulunması. Adı konmuş olsun olmasın, olayların hikâyelere geçtiği her yerde, arkadaki resim, İstanbul. Yazar, kısa hikâyelerinde ve bütün kitaplarında hep İstanbul'u ve insanlarını anlatmıştır. Bunu yaparken semt ve sokak, ya da şehir adı vermemiştir, ama anlatmaktan daha çok siyah-beyaz çizgilerle canlandırıverdiği yerlerin ve kişilerin, İstanbul semtleri ve insanları olduğu hemen anlaşılır. Şehir 9 tablo, Dolayısıyla, Taşı Toprağı Altın, Yeditepe Olayları adını taşıyan kısa hikâyeleri böyle, tek romanı olan "Alnımdaki Bıçak Yarası"da böyle. Kendisinin tiyatro hikâyeleri diye tanımladığı: Perde Arkası, Son Perde, Operet 8 Tablo, Oyun 6 Tablo kitaplarında da, hep İstanbul tiyatroları, tiyatro insanları ve kulis anlatılır. Şimdi bizim yayınladığımız, günlük yazılarından seçmeler içeren bu kitapla, yazarımızın, kendisini yaşam boyu sarıp sarmalamış ve sanatına da damgasını basan bütün bir âlemin, 20-25 yıl içinde-tarih ölçüsü ile demek ki göz açıp kapayıncaya kadar kısa bir zamanda-, ortadan kalkıvermesinin ve yerini tam bir inşaat kargaşasına bırakmasının, ruhunda uyandırdığı tepkilerin ve kaygıların, acısı elle tutulabilecek kadar canlı anlatımlarını bulacaksınız. Çelik Gülersoy
