Totaliterliğin talepleri karşısında entelektüel bağımsızlığı savunmaya kalkan herkes bu ve benzeri argümanlarla karşılaşacaktır. Edebiyatın ne olduğu ve nasıl-belki de neden demeli- meydana geldiği konusunda tam bir yanlış anlamadan kaynaklanır bu savlar. Yazarın asıl amacının eğlendirmek olduğunu veya çaldığı melodiyi değiştiren bir laternacı gibi kolayca bir propagandadan başkasına geçebilen kiralık bir kalem olduğunu varsayanlardan çıkar. Bununla birlikte, sonuçta kitaplar nasıl yazılır ki? Epey düşük bir seviyenin üstündeki edebiyat, kişinin deneyimlerini kaydederek çağdaşlarını etkilemeye çalışma çabasıdır. Dolayısıyla, ifade özgürlüğü söz konusu olduğunda, sıradan bir gazeteciyle en "siyasi olmayan" yaratıcı yazar arasında pek fark yoktur. Yalanları yazmaya veya ona önemli gelen haberleri gizlemeye zorlandığında gazeteci özgür değildir ve özgür olmadığının farkındadır; yaratıcı yazar da bakış açısına göre hakikat olan öznel duygularını tahrif etmek zorunda kaldığında özgür değildir. Anlatmak istediği şeyi netleştirmek için gerçeği çarpıtması ve karikatürleştirmesi gerekebilir fakat kendi zihninin doğal manzarasını yanlış bir şekilde sunamaz; sevmediği şeyi sevdiğini, inanmadığı şeye inandığını ikna edici bir şekilde söyleyemez. Bunu yapmaya mecbur kalmasının nihai sonucu yaratıcı yetilerini yitirmek olacaktır.
Sayfa 39 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Cinsel eylem insanlara ne kötülük etti ki kimse utanmadan söz edemiyor ondan, ciddi ve edepli konuşmalarda yer verilmiyor ona? Hiç sıkılmadan öldürmek, çalmak, aldatmak diyebiliyoruz da ona geldi mi kısıveriyoruz sesimizi. Neden acaba? Yoksa onun sözünü ağzımızda ne kadar az harcarsak, düşüncesini kafamızda o kadar büyütmeye hak mı kazanıyoruz? Çünkü bilirsiniz, en az kullanılan, en az yazılan, en saklı tutulan sözler en iyi bellenen, en çok insanca bilinen sözlerdir. Her yaşta, her baştaki insan onu ekmeği bildiği gibi bilir. Dile, sese, harfe gereği olmadan herkesin içine yazılır. Sükûtun dokunulmazlığı içine kapamışız cinsel eylemi: Çıkarmak bir suçtur oradan onu, suçlamak ve yargılamak için bile olsa. Ancak dolambaçlı sözler ve resimlerle kırbaçlamaya kalkabiliriz onu. Böylesine tiksindirici olmak bir suçlu için ne büyük onur: Adalet dokunmayı, bakmayı suç sayıyor bu suçluya! Cezasının ağırlığı özgürlük, dokunulmazlık kazandırıyor suçluya. Kitaplar için de öyle olmuyor mu? Ne kadar yasaklanırlarsa o kadar daha çok satılıyor, o kadar daha çok okunuyorlar."
Sayfa 299Kitabı okudu
