Dostoyevski külliyatına devam eserim; yine ve tabii ki ve her zaman ilk tercihim olan İş Bankası Kültür Yayınları’ndan “Ev sahibesi” bu kez. Ev Sahibesi, Bay Proharçin, Dokuz Mektupluk Roman ve Polzunkov adlı öykülerden oluşan eser, İnsancıklar ile Dostoyevski’den geleceğin büyük yazarı olarak söz eden ünlü eleştirmen Byelinski tarafından “Müthiş çöp” olarak adlandırılmış. Kitaba adını veren Ev Sahibesi isimli novellanın ilk kısmı Ekim 1847'de, ikinci kısmı ise Kasım 1847’de Rus edebiyat dergisi Otechestvennye Zapiski'de yayımlanmış. Öykü, bilimle ilgilenen, kendini pek çok şeyden soyutlamış, genç ve yalnız bir adam olan Vasiliy Mihayloviç Ordinov'ın oturduğu evi boşaltmak durumunda kaldığı ve ev aramak üzere sokaklarda umutsuzca dolaştığı günlerde, girdiği kilisede görüp, nedensizce peşinden gittiği Katerina isimli kadının evine yerleşmesiyle ruh hali değişken kadın , birlikte yaşadığı yaşlı adam ve hastalığıyla beraber hayal ile gerçeği ayırt etmekte zorlanan Ordinov arasında geçen olayları konu alıyor. Beklenmedik bir şekilde sonlanan öykü belirsizlik hissi yaratsa da aslında vermek istediği mesaj çok açık.
Diğer öyküler daha kısa olmakla beraber Bay Proharçin ‘de yaşlı bir adam, Dokuz Mektupluk Roman'da borç yüzünden anlaşmazlık yaşayan iki arkadaş, Polzunkov'da ise eğlenceli bir anlatıcı ele alınmış. Bir kez daha öykü sevmediğim konusunda netlik kazanmakla birlikte işin içinde Dostoyevski olunca sular bir başka akıyor sanki. Keyifli okumalar...
