Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Travmalara teslimiyet mi savaşmak mı?
Kitabın şaşırtıcı bir etkisi var. Kişisel gelişim tarzında pek düşünmemek lazım. Adler psikolojisine pek aşina değiliz, onun dışında Freud u ve travma psikolojisine hepimiz aşinayız. Bunun sebebi de yaşadığımız ve başımıza gelen olayların sorumluluğunu travmalarımıza bağlamanın getirdiği kolaylık. Kişi kendi hayatının iplerini eline almak yerine geçmişi, bilinçaltına işlemiş travmalarını suçlama eğiliminde oluyor. Kitap- Adler bu travmaları reddediyor ve mutluluğun,özgürlüğün elimizde olduğunu savunuyor. Bir çok açıdan çok kıymet verdiğim beni de alt üst eden görüşler var. Biz müslümanlar için kader önemli bir yerde duruyor. Bu psikoloji de secemedigimiz(anne- baba- doğduğun ülke -ortam ) şeylere ve değiştiremeyeceğimiz durumlara odaklanmamizi söylüyor. Değişebilecek tek şey biziz ve bizim değişimimiz dünyayı değiştirecektir. Yani kaderim buymuş, bunu ben seçmedim gibi yaklaşımlar bizi atalete ve mutsuzluğa itecektir. Elimizde olan her şeyi ileriye götürmek, ana odaklanıp spot ışığını bugüne vermek, geçmişi ve geleceği düşünmeden dans ederek yaşamak ana felsefe. Dans bir yere varmayı amaçlamadığı sadece yaşamayı hedeflediği için güzel bir metafor. Tavsiye ederim.
'O kitaplar yazılmıştı!'
'Kitaplarım, beni bu yoldan döndürmeye çalıştığınız o zamanlarda yazılmıştı.'
Evet o kitaplar çoktan yazılmıştı. Yazıldığı zaman asla kıymet görmeyen ve onu dipsiz bir uçuruma sürükleyen yazarlık serüveni son anda bir değişimle aydınlık bir yola çıkmasaydı kimsenin haberi olmayacaktı. Bu çıkışa geldiğinde ise artık yanında kimse kalmamış ve hayata dair tüm hevesini yitirmişti.
İnsanlar başkalarına kendilerini kanıtlamak için kendilerinden o kadar ödün veriyor ki bazen hikayenin sonunda kendilerini tanıyamayacak bir hale geliyorlar hem de yapayalnız olarak.
Ah Martin Eden. Seni bu duruma düşüren, sana güvenmeyen ve seni bir kalıba sokmak için olabildiğince gayret gösteren insanları hayretler içinde izlemekten başka birşey yapamadım okurken.
#martineden #jacklondon #book
Benim için “Ben Kirke”
Ben Kirke; büyük beklentilerle okuduğum, okurken “Bu muymuş?”, nihayetinde ise “Buymuş!” dediğim bir kitaptı.
Ailesi tarafından sürekli dışlanan ve hor görülen Kirke’nin yaşadığı ilk aşkı ve aidiyet duygusunu kaybetmemek için yaptığı hatanın bedeli olarak Aiaie’ye hapsedilişini ve sonrasında başından geçenleri okuyoruz.
Acı, keder,hayal kırıklıkları ve sorgulamalarla dolu hikayesi; nihayet kendini bulması ve aslında ne kadar güçlü olduğunu anlamasıyla devam ediyor.
Aşk, annelik, yalnızlık, mücadele, korku ve yeri geldiğinde korkusuzluk gibi aslında birçok kadının hikayesinde varolan pek çok olguyu anlatan bu roman; bir titanın hikayesinden ziyade güçlü bir kadının yaşamını okuduğumu hissettirdi.
Kitabı okurken en çok sonsuzluğun ne kadar ürkütücü olduğunu, sonsuz bir hayatımız olsa ne olurduyu düşündüm. Kirke’nin hikayesi bana; sonsuzluğun değil değişmezliğin, her şeyin ve herkesin hep aynı kalmasının, donukluğun zaten ölüm olduğunu anlattı. Elimizdeki şeylerin hep var olacağını biliyorsak kıymetli olmadığını, kaybetme korkusu olmadan kıymet bilinmediğini bir kere daha gösterdi.
Ve hayatımızın yönünü ilk hatalarımızın belirlediğini, geriye kalan ömrümüzü ya o ilk hataları bir daha yapmamak için ya da yaptıklarımızı düzeltmek için geçirdiğimizi anlattı.
Sonuçta benim için “Ben Kirke”; hiç ilgim olmayan mitoloji dünyasından bir titanın hayat hikayesi değil, bir kadın hikayesi olarak anlamlı bir okumaydı.
kim değiliz
Beğendiğim ve kendini tanımaya kıymet verenlere rahatlıkla önerebileceğim bir kitap. Anadolu yu detaylı incelersek bu kitapta verilen ana düşüncelerin toplumun yaşlı kesiminin bir kısmının dilinde olduğunu görürüz. Örneğin buradaki döngüyü devam ettirme yerine toplumda armut dibine düşer derler. Tabii bizimkiler gelenekten beslenmiş sözlü edebiyat ürünü olarak kalmış bu tür sözler. Bu eserin farkı bu tip gerçeklikleri bilime dayandırması. Okumaya değer.
124 syf.
·
Puan vermedi
Spoiler içerir.
İnsanları yüzlerinden okumaya başlıyorum.
Bu tecrübenin lisanı mı yoksa maziden yansıyan yaşanmışlıkların anıları mı? Yaş mı alıyoruz yaş almışları örnek mi?
Yüce rehber kur’an der ki;
En değerli sensin
Kitap ilk başta bana biraz sıkıcı ve tekrarlayıcı gelmişti fakat ilerleyen sayfalarla beraber güzel tekniklerin olduğunu gördüm. Günlük
koşturmacanın içerisinde özümüze kıymet verme halini hepimiz eksik bırakıyoruz. kendimi beslemem gerektiğini bir kez daha hatırlatması güzel oldu. Çok basit gözüken ama hepimizin yapmakta zorlandığı “kendini ve çevreni olduğu gibi kabul et” mottosunun iyi açıklandığını düşünüyorum. Kullanacağım bazı meditasyon teknikleri de öğrendim ve pratiklerimde işe yaradığını da deneyimledim. Kendinizi unuttuğunuz bir dönemdeyseniz okumanızı tavsiye ederim…
Çocuk edebiyatından uzun zamandır okuduğum ennn güzel kitap. Bu kadar keyif almamın, heyecanla okumamın nedeni belki çocuklar kadar yetişkinleri de işin içine çeken olay örgülerinin olmasıdır. Kitabı okurken içinizdeki Çocuk birdenbire “evet, bunu hiç düşünmemiştim, böyle olsa nasıl olurdu, ya şimdi ne olacak” gibi sorularla atağa geçiyor.
Düş Yolcusu bir öykü kitabı. Tüm öyküler Peter adında hayalperest bir çocuğun yaşadıklarıyla ilgili ve birbirine bağlı. Yazar özellikle “dönüşüm” temasını işlemiş. Her bir öykünün bitiminde yüksek sesle çocuklarına okumuş metni ve onların yorumları ve eleştirileriyle yazma biçiminde gereken yerlerde değişikliğe gitmiş.
Çevirinin de kitabın etkileyiciliğinde payı büyük. Çocukları yeniden anlamak ve çocukluğun sınırsız, renkli dünyasını edebiyatın sihri ile hatırlamak isteyenlere gelsin bu kitap.
Büyümek unutmaktır.
Çocukken baktığımız gözler, bakış açınız, büyüdüğümüzde, çocukken nasıl bakıp düşündüğünü unutur 'mu?'
Alıntı ile başlayayım,
Büyümek unutmaktır. Neyin önemli olduğunu karıştırmak , önemsiz şeylere kıymet vermektir.
Kendinden başkasına yaşam hakkı tanımayan insanın dünyasında masalsı bir gece yolculuğuna çıkan çocuklar.
Umudun yine çocukların taşıdığı öykü,...
Kimsenin kimseye kulak vermediği, kendini duyurmak için bağırıp çağırarak konuşan insanlar, birbirlerinin sırasını alanlar, en havalı fotoğrafı kimin çekip sosyal medyada paylaşılan olanlar, herkesin doldurdu alışveriş merkezleri, çalıştığı halde yeni model telefon, giyilmeyenler arasına yeni bir çift ayakkabı... Şehrin sokakları insanlarla dolu "tuhaf insanlar müzesi" ni andırıyordu...
Çocukların yardımıyla evlerine dönen mutlu hayvanlar...
Kitap 6 7 8 yaş grubu için miş,
Ama ben şöyle düşünüyorum o yaştaki çocuklara da kitapları arada bir de olsa büyüklerin okuması.
Çocuk özellikle yeni okumaya geçtiği zamanlar daha kitap okumayı sevmediği, sevdirme aşaması kısmın, kitap okurken , okumaya verdiği gayretten dolayı kitapta anlatılanı anlamamak ne demek istediği ya da kitabı sevme konusunda zorluk yaşayabileceğini düşünüyorum, çocuklar da okusun ama biz büyükler de onlara kitapları okumayı teklif edelim en azından her kitabı birer kez, bir büyükten dinlemesi , en azından bir kısmını...
