Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik.
Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik...)
"Bilinmeyeni ancak bilinenle ölçebiliriz," diye karşılık verdim.
Sayfa 195 - Humphrey van WeydenKitabı okudu
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
"Bu üzgün, uzaklara dalıp gitmiş gözlerden yeniden kıvılcımlar çıkaran kimdir? Bu beti benzi atmış, çökmüş yanaklara kim kan getirdi? Kim bu yumuşak yüz hatlarını tutkuyla yıkayan? Bu göğüsleri büyüten kim? Bu zavallı kızın yüzünü bir kez daha güç, yaşam ve güzellikle buluşturan, üzerine benzersiz bir gülücük konduran, ona neşeyle dolu bir kahkaha bahşeden kimdir?"
Sayfa 11Kitabı okudu
Şükür mü şikâyet mi bu dil neyi anlatır
Gönül bu hikâyeyi uzattıkça uzatır
Sözlerim korkutmasın seni; bir ölü hiçbir şey istemez artık, ne aşk ister, ne merhamet, ne de teselli..
Kendimi biraz garip hissediyor, epey de korkuyordum. Başka alternatif olsaydı, bu bilinmedik gece yolculuğu yerine onu tercih ederdim sanırım.
Sayfa 22Kitabı okudu
"Evime hoşgeldiniz. Özgürce girin. Güvenle gidin. Ve getirdiğiniz mutluluğun bir kısmını ardınızda bırakın!"
Sayfa 27Kitabı okudu
"Alçakgönüllü olduğunda bilinmeyene açık olabilirsin. İnsan cehaletinin sürekli farkında olmalıdır. Her zaman bilinmeyen bir şeyler olduğu bilinmelidir. Sadece uçsuz bucaksız bilinmeyen seni alçakgönüllü yapabilir."
