Dünya böyledir işte. Ne fazla bir an vardır ne de eksik .
Sayfa 79Kitabı okudu
Yazmak yalnızlık gerektirir. İnsanın hayatına el koyar. Bir anlamda bir yazarın kendine ait bir hayatı yoktur. Varken bile gerçekten var değildir.
Sayfa 56Kitabı okudu
Kaçırılan fırsatlar da kullanılan fırsatlar kadar hayatın bir parçasıdır ve bir hikâye " neler olabilirdi " üzerinde oyalanmaz.
Sayfa 42Kitabı okudu
...kitapları, yazıldıkları kadar üzerinde kafa yorarak ve kendimizi vererek okumalıyız...
Sayfa 42Kitabı okudu
Dünya böyledir işte. Adımlar birer birer atılır, sözcükler teker teker söylenir.
Sayfa 11Kitabı okudu
Çocuklar insana bir lütufturlar.
Sayfa 105Kitabı okudu
Değişik bakış açısı...
Her şeyin şimdi sona ermesi üzülecek bir şey değil. Ölmek herkes için iyidir.
Sayfa 29Kitabı okudu
İyi bir polisiyede gereksiz hiçbir şey olmaz ; önemsiz ne bir cümle ne de bir sözcük vardır.
Sayfa 15Kitabı okudu
Kentin semtlerini ve sokaklarını ne kadar iyi tanırsa tanısın , kaybolmuş olma duygusundan kurtulamıyordu. Yalnızca kentte değil, kendi içinde de kayboluyordu.
Sayfa 10Kitabı okudu
“Böyle kolayca etkilenmesi kuşkusuz yıkımı olmuştu onun.”
Sayfa 77Kitabı okudu
“…Nasıl da durmadan çocukluğum geliyor aklıma, belki de Clarissa’yı gördüğüm içindir; çünkü kadınlar bizden çok daha fazla geçmişte yaşıyorlar, diye düşündü.”
Sayfa 61Kitabı okudu
Ne yapacağımı gerçekten hiç bilmiyorum, diyor Connell. Kalmamı istediğini söyle, kalayım. Marianne yumuyor gözlerini. Dönmez herhalde, diye düşünüyor. Dönse bile aynı olmaz. Şu an yaşadıkları hayata bir daha asla dönemezler. Yine de Marianne için yalnızlığın acısı, eski acısına, hissettiği değersizliğe kıyasla hiçbir şey. Connell’ın bir armağan gibi hayatına getirdiği iyilik, şimdi kendisine ait. Connell’ın önünde hayat dört bir yöne birden açılıyor şimdi. Çok iyi geldiler birbirlerine. Gerçekten, diye düşünüyor Marianne, gerçekten. İnsanlar birbirlerini değiştirebiliyormuş gerçekten. Gitmelisin, diyor Marianne. Ben hep burada olacağım. Biliyorsun.
Sayfa 262 - Can Çağdaş, MarianneKitabı okudu
