— Romalılar "mens sana in corpore sano" demiş.
(Lat.) "Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur."
Sayfa 22Kitabı okudu
"Gerçekten dokuz ayın çarşambası bir araya gelmişti."
Sayfa 301 - Altın KitaplarKitabı okudu
Şeytanın boynuzlarına salıncak kurup kırk yıl sallanmış.
Eskiden kibrit yokmuş. Ateş sönünce, ateş küreği ile komşuya gidilir, bir parça ateş alınırmış. Ateş almak için komşuya geçen kadınlar, kürekteki ateş sönmesin diye oturup çene çalamazlar ve acele ederlermiş. “Ateş almaya mı geldin” deyimi burdan gelir.
Yüreğim ağzıma geldi dedikleri kolay şey değildir
Ama şu yürek dedikleri ne korkunç şey! Neredeyse ağzıma gelmişti de tükürecektim.
Sayfa 13 - Türkiye Iş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yok Devenin Başı!..
Olmayacak şeyler hakkında, inanılmayacak sözler karşısında yahut abartılmış yalanlar hakkında bir alay ifadesi olarak "Yok devenin başı!.." deriz. Hikâye güya, Hoca Nasrettin'in çocukluğunda geçmiş:
Nasrettin'in dul annesi ince eğirip sıkı sardığı ipleri oğluna verir, götürüp pazarda uygun fiyata satarak, geçimlerini temin
Sayfa 206 - Kapı Yayınları, 35. Basım (2008)Kitabı okudu
Cehenneme zebani olur musun demişler maaş kaç demiş.
Utanmaz pazar, mideyi bozar. Bir de
sırıtıyor pişmiş kelle gibi.
muhavere-i tebabüliye
Efsaneye göre, Nuh'un torunları gökyüzüne tırmanmak için birçok kattan meydana gelen ve son katı tapınak olarak düzenlenen bir kule yapmışlar. Gökyüzünü hakimiyet altına almak isteyen insanın kendini beğenmişlik ve nefsine güvenini simgeleyen bu kule hakkında Tevrat ve İncil ile Yunan mitolojisinde de değişik varyantlar vardır.
Babil Kulesi yapılırken Allahu Teala, kendisine şirk koşmak üzere yapılan bu binada çalışanların dillerini değiştirmiş (insanlığın dağılması) ve hiç kimse diğerinin dilini anlamaz olmuş. Onun için kimsenin birbirini anlamadığı konuşmalara "Muhavere-i Tebaülliye" (babillerin konuşmaları) denilir ve bu söz eskiden beri, halk arasında bir deyim olarak kullanılır. Her kafadan bir sesin çıktığı kalabalık bir mekanda meclis adabını çiğneyerek, ikişer kişinin birbiriyle lafladığı ve seslerin bir uğultuya dönüştüğü durumlar, tam da muhavere-i tevabüliye sayılır.
Sayfa 161Kitabı okudu