Em ê tevhev razên
Geh yekşem geh duşeman
Êvar yan jî sibeh, nav rojê u şevan
Li dojehê yan jî navîna bihuştê mêvan
Wekî evindar dişibin hev bi zend u zên
Ez û tu , em ê tevhev razên
Geh pêr u pêrar bu, geh sibetir
Keseka'm nîn e ji te bêtir
Ev dil di destê te de dihewe
Tenya ligel dilê te yî xem dixewe
Mîna berê, heta ji berê zêdetir
Ez û tu, em ê tev hev razên
Ev evîna min a bêdawî û bêçe
Asîman li ser me germoşka xalîçe
Dest u milê min carekî din te dipêçe
Çendin ji te hez kim, ewqas bi hezî
Heta heta yê eger tu bixazî
Ez û tu, emê tev hev razên
NİVÎSKAR: LOUİS ARAGON
WERGER: Simon Suleymanî
(Rêveberê Akademîya Pakurdê)
Bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamak.
Sayfa 82Kitabı okuyor
Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder; çünkü her yerde olmak hiçbir yerde olmamaktır.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Acaba bazı ruhlar için hüzün bir zevk, bir gıda değil midir?
Sayfa 40Kitabı okuyor
Kötülük insanın ruhunu ele geçirdiğinde çok hızlı yol alıyordu.
Sayfa 46Kitabı okudu
Toparlan!
"Gerçek anlamda yaşamak istiyorsan ye, iç, keyfine göre para harca. Çünkü hayat bir laboratuvarın ya da bir dükkanın tahta iskemlesinde ya da deri koltuğunda çalışmaktan ibaret değil."
Sayfa 38Kitabı okudu
"Ruhum ve bedenim acı çekiyor."
Sayfa 135Kitabı okudu
“Suskunun ustasıyım ben.”
"Çünkü kedilerden ve farelerden daha tehlikeli bir hayvan var!"
"Hangisi?"
"İnsan! Sevgili Rosa."
Sayfa 109Kitabı okudu
Her şeyden bıkılır da uyumak ve hayal kurmaktan asla.
Sayfa 74Kitabı okudu
