"İftira dünyayı mahveden bir beladır, en büyük adamların mahvına neden olmuştur. Hükümdarına sadakatle hizmet eden her devlet adamı hem yerde sürünen, hem havada uçan bu ejderhaya er geç kurban olmayı göze almalıdır."
Geh yekşem geh duşeman
Êvar yan jî sibeh, nav rojê u şevan
Li dojehê yan jî navîna bihuştê mêvan
Wekî evindar dişibin hev bi zend u zên
Ez û tu , em ê tevhev razên
Geh pêr u pêrar bu, geh sibetir
Keseka'm nîn e ji te bêtir
Ev dil di destê te de dihewe
Tenya ligel dilê te yî xem dixewe
Mîna berê, heta ji berê zêdetir
Ez û tu, em ê tev hev razên
Ev evîna min a bêdawî û bêçe
Asîman li ser me germoşka xalîçe
Dest u milê min carekî din te dipêçe
Çendin ji te hez kim, ewqas bi hezî
Heta heta yê eger tu bixazî
Ez û tu, emê tev hev razên
NİVÎSKAR: LOUİS ARAGON
WERGER: Simon Suleymanî
(Rêveberê Akademîya Pakurdê)
"Umut, nefes nefese koşarken bir sokağın köşesinde, arkadan yetişen bir kurşunla vurulmaktı elbette."
"Başkalarından daha erken ölecektim, orası aşikardı. Ama herkesin bildiği gibi, hayat yaşamaya değmez."
"Annenin düşüncesiydi bu; insan eninde sonunda her şeye alışır, diye tekrarlar dururdu sık sık."
"Dünyayı kendime bu denli benzer, bu denli kardeş gibi hissedince, eskiden mutlu olduğumu, hatta hala mutlu olduğumu hissettim. Her şey tamam olsun, kendimi daha az yalnız hissedeyim diye, benim için artık, idam günümde seyircilerin çok kalabalık olmasını ve beni nefret çığlıklarıyla karşılamalarını istemekten başka bir şey kalmamıştı geriye."