Bir xeyli zamandır getdi, gəlmədi,
Əhdi peymanına qurban olduğum!
İstədi can verdim, qǝdir bilmədi,
O şirin canına qurban olduğum!
Dedim: ayrılığa yoxdur tavanım,
Ayrılıb getməsin sərvi-rəvanım!
Bir daha dönməzmi yosma tərlanım,
Məni axtar darıxanda,
Səni qəm-qüssə sıxanda,
Yorulub sərsəm həyatdan
Gözünün yaşı axanda.
Məni axtarma sevincǝk,
Qayğısız şənlik edəndə,
Gündə bir barda, kafedə
Məni küsdürmək asandır, məni ağlatmaq asan,
Məni çaşdırmaq asandır, məni aldatmaq asan,
Məni ləngitmək asandır, məni saxlatmaq asan,
... Mənim olmaq nə çətin.
Məni buzlatmaq asandır, məni dondurmaq asan,
Məni laxlatmaq asandır, məni sındırmaq asan
Məni göstərmək asandır, mənə əl vurmaq asan.
... Mənə çatmaq nə çətin.
Mənə zülm etmək asandır, məni incitmək asan,
Məni alçaltmaq asandır, məni əskiltmək asan,
Məni tərk etmək asandır, məni tərgitmək asan,
... Məni sevmək nə çətin.
Mən günəş olaram səhər səninçün,
Buludlar içində yalqız gəzərəm.
Görsəm istiliyim incidir səni,
Olub göy üzündə ulduz gəzərəm.
Desən darıxmışam ötən günlərçün,
Yenidən başlayıb başa dönərəm.
Desən ki, danışma, sus, daha bəsdi,
Saçları bir zülfi-pərişan idi,
Cümlə cahan zülfünə qurban idi
O qızın
İndi səliqəylə daranmış başını qar tutur,
Saçlarını sanki qara rəng uduzur, ağ udur.
Gözləri bir nərgizi-fǝttan idi,
Kirpiyi sanki iti peykan idi
Yaralıdır könlüm quşu, yaralı,
Yaralandı yazıq şair olalı!
Bir dərinlikdə ki, hər düşən çıxmaz,
Qurtulmaq istəyir, qanad yaramaz!
İmdadına gələn ümidindən az,
Yaralıdır könlüm quşu, yaralı!
Çox zaman deyirlər tənha qalma sən,
Tənhalıq kövrəldir insanı bəzən.
Tənhalıq yaraşmır çinara belə,
Tənhalıq yaraşmır çiçəyə, gülə...
Tək qalan dağın da dərdi dağ olar,
Tək qalan bulağın gözləri dolar.
Yaş tökər gözündən hey gilə-gilə,
Tənhalıq dərdindən o gələr dilə.
Siz ey yollarıma hey baxanlarım,
Siz ey mənim üçün darıxanlarım,
Heç zaman mən