Geçmişe ait atamayacağım hatıraları bir kutuya kapatmıştım. Kutuya mührü vuran zamandı. Zamanın mührü vurulu bir kutu açılmamalı. Açarsam hemen geçmişe yuvarlanır giderim.
Bir nefes alıp hatıraları bana izin verdikleri kadar uzağa ittim. Asla yeteri kadar uzak değillerdi. Aklımın bir köşesinde, karanlıkta sinmiş bir kedi gibi saldırı şansı kollayarak bekliyorlardı.