Yorgunum, yıpranmışım, bıkmışım; acılardan, insanlardan, yaralardan ...
Kapanmıyor ruhumda açılan çukurlar, kapatmaya çakıl taşları yetmiyor...
Baharı bekliyorum şu aciz bedenimle,
kış götürdü neyim var neyim yoksa... Yokluğumu bile götürdü işte, kalmadı artık benden bir şey gel artık bahar gel. Yeşersin şu kalbimde naif çiçekler, taşlar artık ağır geliyor bana kaldıramıyorum bunları gel...
Belki bir gün benim de kalbimde çiçekler açar.
Belki bir gün kuşlar gibi özgür olurum, bırakırım bütün yüklerimi uçarım semaya doğru... 🕊️
FATMA AKALAN