Belki Bir Gün
Yorgunum, yıpranmışım, bıkmışım; acılardan, insanlardan, yaralardan ...
Kapanmıyor ruhumda açılan çukurlar, kapatmaya çakıl taşları yetmiyor...
Baharı bekliyorum şu aciz bedenimle,
kış götürdü neyim var neyim yoksa... Yokluğumu bile götürdü işte, kalmadı artık benden bir şey gel artık bahar gel. Yeşersin şu kalbimde naif çiçekler, taşlar artık ağır geliyor bana kaldıramıyorum bunları gel...
Belki bir gün benim de kalbimde çiçekler açar.
Belki bir gün kuşlar gibi özgür olurum, bırakırım bütün yüklerimi uçarım semaya doğru... 🕊️
FATMA AKALAN
Kanatları varmış kalbin; sevince uçar, sevilmeyince göçermiş.
Abdurrahman Cahit Zarifoğlu
Gönül dediğin bir sırça sarayıdır. Bir kez kırıldı mı, yapılmaz artık.
Sayfa 103 - Literatür YayınlarıKitabı okudu
Bu hale getirene kadar çabaladılar.
Ve sonra sen böylesin diyorlar.
Bu durum gerçekten acınası.
Dünyanın evim olmadığına inanıyorum bu aralar. Pek yaşamak gelmiyor içimden. Yaşamak dediysem, öyle işte...
" Sanki şu dünyadaki,
yedi milyar insanın en çekilmezi benmişim gibi.. "
Babana sarılamıyorsun... annene anlatamıyorsun
arkadaşların desen hepsi kendi derdinde yok oluyorsun ve seni kimse görmüyor.
"Ne güzel adamlar var;
Seven,
Özleyen,
Bekleyen,
İhanet nedir bilmeyen,
Aşık olabilen,
Ve birde kadınlar var;
Böylesi adamlara hiç denk gelmeyen..."
Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik. Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik.
