“Lakin henüz yerine getiremediğim ve eksikliğini büyük dert edindiğim bir ihtiyacım var; hiç arkadaşım yok Margaret. Başarının getirdiği heyecanla coşarken bunu paylaşabileceğim kimsem olmayacak, hayal kırıklığına uğradığımda kimse beni ayakta tutmaya çalışmayacak. Hislerimi kağıda dökmeliyim, doğru.
Ancak bu hisleri paylaşabilmek için çok zayıf bir yol.
Duygularımı paylaşabileceğim, hissettiklerimi gözlerimden anlayabilecek birinin dostluğunu arzuluyorum. Duygularımla hareket ettiğimi düşünebilirsin sevgili kardeşim, fakat bir dostun eksikliğini iliklerime kadar hissediyorum. Yanımda, kibar ama cesur, bilgi sahibi, bir o kadar da zekâsını kullanabilen, ortak zevklerimizin olduğu, fikirlerime destek olacak ya da yenilerini ekleyecek biri yok…”
"Anksiyete atakları depremler gibiydi. Yerin sarsılması kesildiğinde hep rahatlıyorum ama önünde sonunda bir başkasının daha geleceğini bilsem de ne zaman ve nasıl geleceğini asla tahmin edemiyorum."