İnsanlarda Doğal Seçilim
Neandertaller biz modern insanları temsil eden Homo sapiens’in ilk örnekleriyle aynı zaman diliminde yaşıyorken daha az tüylü, daha büyük beyinli, giyinen, alet yapabilen, ateş yakan, hatta atalarımıza oranla günümüz modern insanına daha çok benzeyen son derece becerikli avcı toplayıcılar olmalarına rağmen nesillerini devam ettiremediler. Çünkü kafatasları çok büyük, yüzleri de bizimkine oranla daha genişti. Küçük ve ergonomik bir kafaya sahip olmamız, avcı-toplayıcı olduğumuz zamanlarda bize çeviklik kazandırdı. Daha kolay tırmandık ve onlardan hızlı koşuyorduk ki bunlar hayatta kalmak açısından en önemli faktörlerdi. Bu örnekten de görülebileceği üzere; doğal seçilim, mükemmelliğin aktarımıyla değil, “yeterince iyi” olanın, çevreye en iyi uyanın desteklenmesiyle devam eden bir süreç.
Gılgamış Destanı
Tanrılar Enkidu’yu zalim Kral Gılgamış’ı yok etmesi için yaratmıştır. Zira üçte ikisi insan, üçte biri tanrı olan, etrafa korku salan güçlü ve heybetli Kral Gılgamış’ın kötü bir huyu vardır, evliliklerde gerdek gecesine ilk o girmek istemektedir. Bu durum halkını çok rahatsız etmekte ve herkes ondan kurtulmak için tanrılara yakarmaktadır. Tanrılar
Bacon matematiğe yabancılığına karşın kendisinden sonra gelecek bilim anlayışının ne olacağını iyi kestirdi. Bacon'ın insanın anlama yetisi ile şeylerin doğası arasında tasarladığı mutlu birliktelik ataerkildir: Batıl inancı yenen anlama yetisi büyüsü bozulmuş doğaya hükmetmelidir. Erk olan bilgi ne mahlukatın köleleştirilmesinde ne de dünyanın
Sayfa 20 - KabalcıKitabı okuyor
Birçok küçük kuş, "uçmakta olan bir avcı" gördüklerinde şahin gibi- çok özel bir "uyarı çığlığı" atarlar. Bu çığlık üzerine tüm sürü kaçma eylemine girişir. Uyarı çığlığını atan kuşun kendini tehlikeye attığına dair dolaylı da olsa kanıt vardır; çünkü avcının dikkatini özellikle kendi üzerine çekmektedir. Bu küçük bir ek risktir; yine de tanımımız gereği -en azından ilk bakışta- özverili bir eylem olarak görülebilir. Hayvanlarda özverinin en yaygın ve belirgin biçimi ebeveynlerin davranışlarında açığa çıkar; özellikle anaların çocuklarına karşı gösterdikleri davranışlarda. Kuluçkaya yatarlar; bebeklerini vücutlarında taşırlar; kendilerine büyük zararlar vermesi pahasına da olsa onları besler ve avcılardan korumak için büyük tehlikelere atılırlar. Bir örnek vermek gerekirse, yere yakın yuvalanan kuşların çoğu bir avcı -örneğin, bir tilki- yaklaştığında çılgınca bir dikkati başka bir yöne çekme "gösterisine" başvururlar. Ebeveyn kuş, topallayarak ve kanadını kırılmış gibi uzatarak yuvadan ayrılır. Avcı, kolay bir av bulduğunu düşünerek, yem peşinde, yavruların içinde bulunduğu yuvadan uzaklaşır. Sonunda, ebeveyn tam tilkinin ağzına gireceği sırada rol yapmayı bırakır ve uçup gider. Yuvadakilerin hayatı çoğunlukla kurtulur ama ebeveyn de tehlikeye atılmıştır.
