KÖREBE
Işıksız bir gölgedir yalnızlık ,
Arar bütünlemeye bir başka yalnızlığı;
Yazık ki, taa kendine dek.
İner dağından dağından.
Bulamaz bir ses, gel deyen, çağıran..
Gözlerine yönelmiş bir ışık .
Gölgesinde kendisi,
Gölgesinde ışıksızlık.
Gölge vermeyen bir ışık
Yalnızlığını sürdürürken sonsuza dek ,
Arar kendini bütünlesin diye
Bir gölge, sessiz , yumuşak , uyuyan .
Arar tek başına, elleri yüzüne uzanık bir anlam ,
Kendisini gölgeleyecek.
Sayfa 46Kitabı okuyor
(...)bir zaman geliyor, hayat, gelecek zamanın içinde manasız ve sıkıcı bir seyahat oluyor, yorulmuş kalpler ve vücutlar birer körebe gibi ölü mün peşinden koşuyor, ama haylaz ve kötü bir çocuk olan ölüm, en olmayacak yerlere saklanıp bir türlü ele geçmiyor.
Ölümün bilinmeyişi ve yaklaştıkça yaşlı kalbine verdiği heyecan, sabırsızlıkla beklediği bir haz haline geliyor, yaşıyor olma sevincinin yerini, bu ümitsiz ve kırgın bekleyiş, bir gün o körebeyi sobeleyecek olmanın, mükemmel olduğunu düşündüğü hazzı alıyor.
Sayfa 73
… +97
Hiç kimse kusura bakmasın,
Beni sinir küpüne siz getirdiniz...
Ben artık vurdum duyma biri olduysam
Bu benim değil senin suçun.
En zor günümde yanımda değildiniz ,
Hep menfaat.
Menfaat ...
Kürtler vahşice savaşıyorlardı; “Körebe Divân-ı Harbi” diye bir mahkeme icat etmişlerdi: Yakaladıkları bütün Türkleri bu mahkemede alelacele yargılıyor ve vahşice kesiyorlardı.
Türkiye ve Cumhuriyet tehlikedeydi.
Ey körebe oynayan hayallerim, gitmeyin
Bırak uçsun öteye düşlerimi, ey fanus
Bir rüyadan gelip de içime düşen çığlık
Ya götür beni burdan, ya da ebediyen sus
Sayfa 65 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
