Kendime acımak istemiyorum. Kendine acımak bitişin başlangıcı. Bitişten kastım ölüm değil, süreç. Ölümüme giden sürecin soylu olmasını istiyorum. Ölümden korkmak, başkalarından yardım ve merhamet beklemek
gibi bana alçaltıcı gelen duygular yüzünden sürecin soyluluğunu kaybetmesini
istemiyorum.
"Kendime acımak istemiyorum. Kendime acımak bitişin başlangıcı. Bitişten kastım ölüm değil, süreç. Ölümüme giden sürecin soylu olmasını istiyorum. Ölümden korkmak, başkalarından yardım ve merhamet beklemek gibi bana alçaltıcı gelen duygular yüzünden sürecin soyluluğunu kaybetmesini istemiyorum. Yıllardır nerede okuduğumu hatırlamaya çalıştığım bir cümle geliyor aklıma: Bir şenlik gibi karşılarlar ölümü. Ben de kendi ölümümü şenlik gibi karşılamak istiyorum ama kendime acırsam bunu yapamayacağımı biliyorum. Kendine acıyanlardan, kendine acındıranlardan her zaman nefret ettim. "
Sayfa 29
-Allah’tan korkmak istemiyorum , onu sevmek istiyorum!
-hem sev, hem kork! Sevdiğin kadar kork, korktuğun kadar sev! Âlemde sevgiden büyük korkumu olur?... Asıl sevilenden korkulur!
"Ama unutulmaktan korkuyorsun."
"Evet tabii ki, dünyevi bir unutulmadan korkuyorum. Yani annemle babam gibi konuşmak istemiyorum fakat insanların ruhları olduğuna ve bu ruhların korunduğuna inanıyorum. Unutulmaktan korkmak başka şey, hayatım karşılığında hiçbir şey veremeyecek olma korkusu o. Eğer hayatını başkaları uğruna yaşamazsan en azından başkaları uğruna ölmelisin, tamam mı? Ben de ne yaşarken ne ölürken anlam ifade edecek bir hayatım olmasından korkuyorum. "
Başımı sallamakla yetindim.
" Ne oldu? " diye sordu.
" Bir şey uğruna ölmek ya da ne bileyim, kahramanlığa dair geride büyük bir hatıra filan bırakma saplantını düşünüyorum. Çok tuhaf. "
" Herkes sıradışı bir hayat yaşamak ister. "
" Herkes değil, "dedim rahatsız olduğumu gizleyemeden.
" Sinirlendin mi? "
" Bu sadece, "dedim ama cümlemi tamamlayamadım. "Sadece " dedim tekrar. Aramızda mumun alevi titreşiyordu. "Sırf bir şey uğruna yaşanmış veya bir şey uğruna sonlanmış hayatların önemli olduğunu söylemen çok acımasızca. Bu, bana söylenecek gerçekten acımasızca bir söz."
Sayfa 173Kitabı okudu
"Evet tabii ki, dünyevi bir unutulmadan korkuyorum. Yani annemle babam gibi konuşmak istemiyorum fakat insanların ruhları olduğuna ve bu ruhların korunduğuna inanıyorum. Unutulmaktan korkmak başka şey, hayatım karşılığında hiçbir şey veremeyecek olma korkusu o. Eğer hayatını başkaları uğruna yaşamazsan en azından başkaları uğruna ölmelisin, tamam mı? Ben de ne yaşarken ne ölürken anlam ifade edecek bir hayatım olmasından korkuyorum."
Başımı sallamakla yetindim.
"Ne oldu?" diye sordu.
"Bir şey uğruna ölmek ya da ne bileyim, kahramanlığına dair geride büyük bir hatıra filan bırakma saplantını düşünüyorum. Çok tuhaf."
"Herkes sıradışı bir hayat yaşamak ister.”
Sayfa 173Kitabı okudu
Yemekleri bilmeyip bana da aynısından diyen müşteri gibi kitaba bakıyorum.
“Zekâ, cesaret ve iyi niyetin birleştiği noktaya erişmek istiyorum. Bir şeyden korkacaksam, parasızlıktan değil, kendi gerçeğimi bulamamaktan korkmak istiyorum. Parça başı doğrularla avunmak yerine, bütünü kucaklamak istiyorum. Ağzımdan çıkan her sözün, her kelimenin doğru olmasını istiyorum.
Ayağı yere basmayan bir malumat istifçisi, bir
