Yaşar Kemal'den
Okullar, çocukları ezen, işkence yerleridir. Buna karşın bu cehennem döngüsünü kırmak üzere Türkiye'de Köy Enstitüleri deneyi olmuştu. Bu enstitülerin amacı okulu köye getirmek değil üreterek öğrenmek, üreticilerin deneylerinden yararlanmaktı. Doğada yaşayarak, yaşamı elleriyle, gözleriyle öğrenmek...
Sayfa 74Kitabı okudu
kime göre sakıncalı yayınlar!!
20 mayıs 1947 tarihinde çıkarılan genelge ile enstitü kitaplıkları taranır ve sakıncalı görülen yayınlar yakılır.
Sayfa 128Kitabı okudu
"Köy Enstitüleri yerlidir."
Sayfa 42 - Literatür Yayınları, 3.Baskı, Fakir BaykurtKitabı okudu
"Enstitülerde ezbercilik yoktu. (...) Ayrıca hava koşulları ne olursa olsun her gün en az bir saat özgür okuma yapılıyor. Temizliğe, toplu eğlenceye, tiyatro ve müzik çalışmalarına halk oyunlarına, türkülerine önem veriliyor."
Sayfa 2 - Literatür Yayınları, 3.Baskı, ÖnsözKitabı okudu
Köy Enstitüleri açıldı. Gün yüzü görmemiş köylerden çocuklar gelip doluştular oraya. Yeni bir okuma türü, yeni bir hayat... Bozkır bir canlandı, Türk milleti ayağa kalkıyordu. Yüzyıllık uyuşmuşluğundan utanıyordu. Çocuklar, Enstitüye türküleriyle, oyunlarıyla, sesleriyle, güzel görenekleri, gelenekleriyle geliyordular. Gerçekten bu topraktan olan ne varsa biraz daha güzelleşiyordu. Yobaz, milliyetçi kisvesine girip, ağa kisvesine girip, politikacı olup Enstitülerle savaşa başladı. Onu yıktı. Hani milliyetçiydiler ya! Milliyetçi insan, gün ışığına kavuşan bir milletin çocuklarına, onların yaptıklarını reva görür mü?
Bütün mesele gerici, sömürücü düzen sarsılmasın... Ne olursa olsun halk sömürücülerin elinden kurtulmasın.
Köy Enstitüleri azıcık daha, bir on yıl daha kalsaydı, onların bekledikleri dağa kar yağacaktı. Halk, toptan okumuş olacaktı. Türk halkı ağaların emrinde Mısırlı köleler gibi çalışmayacaktı. Buna izin verirler mi?
Ama, ne yaparsa yapsınlar, halkın uyanışının önüne geçemeyecekler. Gelen yenilik selinin önünde duramayacaklar.
YKYKitabı okudu
Bir değil
beş değil
milyonlarcasın maalesef
Koyun gibisin kardeşim
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin
ve adeta mağrur koşarsın salhaneye
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içinde olup,
deryayı bilmeyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm
senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, al kan içindeysek
ve hala şarabınızı vermek için
üzüm gibi eziliyorsak,
kabahat senin
demeğe de dilim varmıyor ama,
kabahatin çoğu senin, canım kardeşim!
Nazım Hikmet
Sayfa 66Kitabı okudu