Çok güldüm onun bu söylediklerine: Yanılıyordu kuşkusuz. Öyle ya, nerem çocuktu benim? Ama bir konuda haklıydı: Gerçekten de yetişkinlerle insanlarla, büyüklerle bir arada olmayı sevmiyordum. Sevmiyordum, çünkü beceremiyordum onlarla bir arada olmayı. Arkadaşlarımın yanına gidebileceğim zaman çok mutlu oluyordum. Arkadaşlarım ise hep çocuklardı...