bir kuş uçuyor içimde
hüzün kuşu koydum adını.
kalbimden başka gidecek bir yeri yok.
inatla yaşamaya çalışıyor
yaralı kanatları
kırık dökük kalbi ile
Çocuk duası gibi yaşadık. Büyük isteklerimiz olmadı hiçbir zaman. Biraz sevgi, yeterince saygı, bir tutam mavi, bir salkım leylak, kuşlar, ağaçlar, tebessüm eden yüzler ve okunmayı bekleyen kitaplar...
Çok mu?
bir kuş uçuyor içimde
hüzün kuşu koydum adını.
kalbimden başka gidecek bir yeri yok.
inatla yaşamaya çalışıyor
yaralı kanatları
kırık
Geçmiş zamanda kendi yazdığım şiir: Derin
(Üni yıllarında doğurduğum şiirsel işler)
Ağıtlar çiviledim,
kalbinin köşesindeki satırlarının arasına,
Satırlar düştü ellerim kanarken sana..
Kırılırken ilmeklerimi diktim,
Gecenin sessizliğinde ağıtlarımın..
Mısralarımın ezgisine kulak ver kuşlara.
Kuşlar da ağlar mıydı gecenin bağrında?
Duyuyor musun ritimlerimin oynaşan seslerini
Onlar da
Kuşlardan birine Murat ismini koydu. Daha doğrusu, ben birine sanıyordum ama meğerse üçüne de aynı ismi koymuş.
Yem verirken, dışarı salarken, geri çağırırken sürekli her birine
Murat diye sesleniyordu. O üç kuş çok geçmeden oldu sana otuz kuş. Otuz tane Murat. Sanki ne kadar çok kuş alırsa, ne kadar çok Murat olursa bizim Murat bir gün gittiği yerden gelecek gibi.
Kuşlardan birine Murat ismini koydu. Daha doğrusu, ben birine sanıyordum ama meğerse üçüne de aynı ismi koymuş. Yem verirken, dışarı salarken, geri çağırırken sürekli her birine Murat diye sesleniyordu. O üç kuş çok geçmeden oldu sana otuz kuş. Otuz tane Murat. Sanki ne kadar çok kuş alırsa, ne kadar çok Murat olursa bizim Murat bir gün gittiği yerden gelecek gibi.
