Letuftehanne'l Konstantaryyetu feleni'mel-emirü emirande leni' me'l-cayşa zálik'l-ceyş.
Türkçesi: Konstantiniye elbette fetholunacaktır! Onun (fethin) komutanı ne güzel komutan ve o asker ne güzel askerdir!
En önde Osmanlı sancağını taşıyan ve dev gibi bir adam olan Ulubatlı Hasan ile çevresindeki otuz kadar yeniçeri vardı. Hasan başını kalkanıyla örterek mevzilere ulaşmayı başardı, sendeleyen savunmacıları geriletti ve tepeye çıktı. Elinde sancakla, Yeniçerilerin hızla oraya gelmesi için ilham oluşturarak kısa bir zaman orada tutundu. Bu Osmanlı morali için belirleyici, tüyler ürpertici bir görüntüydü; dev yeniçeri sonunda İslam'ın bayrağını Hıristiyan kentine dikmiş, ulus yaratacak kadar büyük bir efsanede yerini almıştı.
Arapların,Persleri,Romalıların ve de Ruslarin topraklarında kılıç Türklerin elindedir ve onların kılıcının korkusu insanların yüreğine kök satmıştır.
Sayfa 29Kitabı okudu
Roma imparatorluğunun tahtı Kostantinopolis'tir. Ve her kim ki Romalıların imparatoru olur öyle kalır aynı zamanda tüm dünyanın imparatorudur.
Sayfa 7Kitabı okudu
Tanıdık Geldi
Ne tuhaf, sen de Allah'ın bir kulusun, ama dünya hayatındaki davranışların sorgulanamıyor. Hataların, insanların hayatını doğrudan etkiliyor ama yine de doğruların övülürken, yanlışların sanki doğal bir afetmişçesine doğrudan Yaratıcı'dan gelmiş kabul ediliyor. Senin payın aradan çıkarılıveriyor. Doğrularının tek hâkimi sen, yanlışlarının tek suçlusu ise Yaratıcı oluyor halkın gözünde.
Bana bak çocuk, beni iyi dinle... Seni taşıyamam anladın mı? Seni bırakırım, yemin ediyorum bırakırım seni; içim kan ağlar ama yine de yaparım bunu, çünkü bana senden daha fazla ihtiyacı olan insanlar var...
Sayfa 141Kitabı okudu
İlla ki bir şeylere takılır kalırsın öyle değil mi çocuk? Kırk tilki dolaşır o koca kafanda, ama kırkının da kuyruğu birbirine değmez.
"Gidin" demiştin, "gidin ve imparatorunuza, bu hükümdarın daha öncekiler gibi olmadığını söyleyin. Bizim kudretimizin ulaştığı yerlere, onun hayalleri bile erişemez"
Sayfa 25Kitabı okudu
Fatih Sultan Mehmet:
Ama endişeniz olmasın Sayın Grosics, ben işaret edildiği gibi tiran olma yolunda bir zalim değilim, sebepsiz yere kimsenin canını yakmam. Hem, alea iacta est “zarlar atıldı.”
Sayfa 129Kitabı okudu
“Kimse aradığım yollarda
Kimsesizlik kimsem oldu.”
Avni
Sayfa 134Kitabı okudu
Fransız gezgini Bertrandon de la Brocquierr 1430’larda gözlemlerini şöyle anlatıyor:
“Çalışkan, erken kalkmayı seven, azla kanaat eden insanlardır(…) Nerede uyuduklarına aldırış etmez genellikle yere uzanıverirler(…)Atları hastır, masrafsızdır, dörtnala iyi kalkar, uzun süre koşar . Askerlerin üstlerine itaatleri sınırsızdır; bir işaret verildiğinde ilerleyişe önderlik edecek olanlar usulca harekete geçer, diğerleri onu aynı sessizlikle izler ; (…) 10.000 Türk öyle bir harekatta Hristiyan ordularındaki 100 adamdan daha az gürültü çıkartır. Çeşitli deneyimlerime dayanarak Türkleri her zaman açık sözlü ve sadık, cesaret gösterme gereği doğduğunda bunda asla geri kalmayan insanlar olarak gördüğümü söylemem gerek. “
Sayfa 74Kitabı okudu
Osmanlı askeri gücünün temelinde, barutlu silahların geliştirilmesi ve yaygın bir şekilde kullanılması yatıyordu. Fatih daha 1453'te Konstantinopolis'in surlarında gedik açmak için devasa kuşatma topları kullanmıştı. Onun ardından gelen yıllarda Osmanlılar, özel ihtiyaçlarına uygun top teknolojisi uyarlamışlar, özellikle de uzak savaş alanlarına arabalar üzerinde nakledilebilen hafif sahra topları geliştirmişlerdi. Bu silahlar piyadeleri hala çoğunlukla mızraklarla savaşan Avrupa'nın feodal ordularına karşı yıkıcı bir etkiyle kullanılmaktaydı. Osmanlılar buna ek olarak, kendi piyadeleri olan Yeniçerileri ateşli silahlarla öylesine donatmışlardı ki, 16. yüzyılda orduları dünyanın diğer bütün ordularından daha çok silaha sahip olacaktı. Bu teknik üstünlükler Osmanlıların hem Avrupa hem de Ortadoğu ordularını defalarca yenmelerini sağladı.
Sayfa 45 - Agora KitaplığıKitabı okudu
