Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Aylardır yağış almayan, kuraklık ile mücadele eden bir ülkede, şehrin merkezi ve yaşadıklarından kaçmak isteyen Ruth ve Mark çiftinin yeni bir başlangıç için, bölgenin tek yağış alan çiftliğine yani Kuyu'ya taşınması ile başlayan , her satırında psikolojik sorgulama ve gerilimin hissedildiği bir roman #kuyu
Yeni başlangıçlar için taşındıkları, cennet ve huzur hayali kurdukları Kuyu'da yaşam, kuraklık ile boğuşan insanların ve devlet yetkililerin de ilgisini çekmesiyle bir nefret odağı haline geliyor.
Tüm bu nefretin ortasında yalnız kalan Ruth ve Mark çiftinin hayatı da bir anda bir cehennem hayatına dönüyor.
"Gül" isimli bir tarikattan gizemli bir cinayete ve en sonunda ev hapsine dönen bir hayat içinde Ruth'un, Kuyu'nun hikayesini anlatmaya başlaması ile birlikte geçmişe dönerek kendi sorgulamalarına da tanıklık ediyoruz. Her anlatımda Kuyu'nun gizemi çözüldükçe bir yandan da suç, aşk, inanç, yeniden doğuş temalarını ve insanın en kör noktalarına ışık tutuyoruz.
Henüz yayımlanmadan ödül alan Kuyu kitabını çok severek okudum.
Herşey Geçer, İnsan Kalır
Kazuo Ishiguro'dan okuduğum ilk kitaptı Klara ile Güneş. Özetini bir yerde gördüğümde ve bilimkurgu soslu bir hikâye olduğunu anladığımda ilgimi çekmişti. Kitap ilerledikçe aslında bazı tasvirlerde kopukluk olsa da yine de insanı saran bir yapısı vardı. Yaratılan dünyanın bir nebze karanlığı, dünyayı gözlemleyen yapay zekanın (Klara) duygu durumları ilgi uyandırmıştı.
Sakin kafa dinlendiren bir bilimkurgu olarak yorumlayabilirim Klara ile Güneş'i. Her bilimkurgu ille de lazer silahları ve savaş barındırmak zorunda değil sonuçta ama keşke biraz daha uzun olabilseydi eksik kaldığını düşündüğüm noktalar bazı ilave metinlerle beslenebilseydi diyorum.
Kitapla kalın, kitapsız yaşamayın!
Çocuk kalbiyle düşünebilmek için çocuk kitaplarını herkes okumalı :)
Evet arkadaşlar yeni bir inceleme ile karşınızdayım. Sizlerle bu incelememi kitabın konusu ve içeriğinden farklı olarak paylaşmak istiyorum :) Yaklaşık son 3 aydır Çocuk kitapları okuyorum bunun en temel sebebi 8 yaşında kardeşimle beraber daha doğrusu ben Masalcı Dede edasıyla kendisine kitap okuyorum, o da kitabı dinleyerek uykuya dalıyor.
152 syf.
8/10 puan verdi
Yazar Faye, yıkılmış bir evliliğin ardından ek gelir elde etmek için birkaç günlüğüne Atina’ya yazarlık dersi vermeye gidiyor. Çeşitli insanlarla karşılaşan yazarımız basit sorularla insanların iç dünyalarına girme şansını elde ediyor. Sanki “Keşke biri sorsa da anlatsam“ gibi tereddütsüz yaşadıkları psikolojik ve travmatik olayları anlatıyorlar.
İrdelenen konular hem felsefi hem de varoluşsal özellikleri taşıyor.
İnsanların hayatına, buna kendi hayatımız da dahil sadece bir "Çerçeve"den bakıyoruz ama onun dışına çıkmayı cesaret etmiyoruz çünkü konfor alanımız bize güvende olduğumuzu hissettiriyor ve tanımadığımız birçok şeye içgüdüsel olarak mesafeli yaklaşıyoruz. Yazarımız Faye "Çerçeve"nin dışını simgeliyor bu kitapta.
Bol bol altını çizdiğim cümleler var, hem sorgulatan hem de yön gösteren nitelikte bir kitap.
Durgun ama sıkıcı olmayan, dili akıcı ve çevirisi eşsiz güzellikte bir eser.
Kitapla kalın efendim.
Biz Hayvanlar, Justin Torres'in çok güzel, etkileyici, çok iyi türkçeleştirilmiş üslûbuyla kolay unutulmayacak bir kendini bulma hikâyesi. Kitabı ikinci kez okurken bu üslûbun kıymetini bilmek gerektiğine emin oldum bir kez daha. Bazı eserler belki bir kerede yazılıyordur. Burada sanki Torres bunu yapıyor: bir gece vakti yazmaya başlayıp sabaha dek yazmış ve bütün zihnini sayfalara boşaltmış gibi. Sonuç: hakikaten baş döndüren bir kendini bulma öyküsü. Kim olduğunu anlamanın, ne olduğunu anlamanın öyküsü. Dil hakikati anlatmak için her şeyin açık seçik ortada olduğu, olayların birbirini izlediği kronolojik bir sıralamayı değil; zihnin hatırlamalarını, zihine kazınmış kalmış ruh hallerini, duyguları, hatıraları hem doğal hem de vahşi halleriyle anlatırken çok hareketli, asla yerinde durmayan ve asla sakin bir his vermeyen yabani bir aura oluşturuyor, ve bu hal kitabın sonuna dek de böyle sürüyor. Bu batan, ısıran dil; bu hız, bu girdap hissi her sayfa artıyor, son sayfalarda ise tokat üstüne tokat yiyerek girdabın dibine iniyoruz...
Muazzam güzellikte bir metin Biz Hayvanlar. Kesinlikle öneririm.
Alissa, yazarlığı tercih ederek kocası Roland ve küçük oğlunu terk eder.Rolan da şairdir.Alissa'nın ailesi üzerine sayfalarca yazılabilir ( Beyaz Gül hareketinden uzunca bahsetmek gerekir) ama Alissa'nın annesinin yarım kalan hayallerini Alissa gerçekleştirme peşinde deyip, geçeyim. Bir yandan karısının terkedişinin üzüntüsü ile mücadele eden Roland, diğer yandan oğluna bakma sorumluluğunu üstlenir.
SSCB'de yaşanan Çernobil felaketi sonrası, Avrupa'ya dağılan radyasyon bulutları Roland'ı oğlu ile birlikte eve kapanmaya zorlar.
Eve kapanma, geçmişini çağırır.
Ergenlik döneminde yaşamış olduğu travmanın, peşini bırakmadığını ve tüm yaşamını etkilediğini anlar.Piyano öğretmeni Miriam Cornell ile yaşadığı İlk cinsel deneyimin , aslında bir cinsel taciz olduğunu fark eder.Hikâyeye tarihi olaylar da eşlik eder.
Küba Füze Krizi, Çernobil faciası, Berlin Duvarı'nın yıkılması, Covid 19 pandemisi gibi küresel krizler yaşanırken, Roland da kişisel hayatının krizlerini yaşar.
Dersler'de, geçmişin hiçbir zaman aslında geçmediğini, eylemlerimizde, düşüncelerimizde yaşadığını, insanı olduğu kişiye dönüştüren bir güç olduğunu göstermiş Ian McEwan.
Ayrıca Dersler, otobiyografik ufak tefek ayrıntılar da taşıyormuş.
Bir söyleşisinde, Ian McEwan, "Kesinlikle en otobiyografik romanım ama aynı zamanda ben Roland değilim," demiş.
Olay örgüsü o kadar yoğun ki romanın, tek bir karakter üzerine saatlerce yazılabilir de konuşulabilir de.
Dersler'i de okuyunca, Ian McEwan'dan, dilimize çevrilmiş tüm kitapları okumuş oldum.
Beğendiğim bir Ian McEwan kitabı olduğunu da eklemeliyim.
' 'Sanıyorum insanlar korkuyor' dedi Eloise. 'Kendi çocuklarından korkuyorlar.'
Eğer bu doğruysa, dedim, çocuklarında kendi hatalarının ve kabahatlerinin kaydını bulduklarındandır.'
.
Bazen kırık dökük bir şeyleri tamir etmek isteriz, elimizde çok daha düzgünü-yapılmışı olmasına rağmen. Onu istediğimiz hale getirene kadar gösterdiğimiz çabanın bize iyi geleceğini, bizi büyüteceğini düşünmemizden belki de. Yazar Faye de nerden tutsa elinde kalacak bir ev satın alıyor. Yanında iki oğlu, boşanmasının sonrası.
Hayatını da derleyip toplamak istiyor olabilir mi? Duvarlara ses yalıtımı yaptırırken aslında istediği tam da aklındaki gereksiz düşüncelerin sesini kısmak olabilir mi?
Bilmiyoruz ama dinlediğimiz şeyler ve kişiler var. Polonya'yı yani yuvasını özleyen Pavel'i, ne yazmak istediğini bilen ama nasıl anlatacağını bir türlü kararlaştıramayan Jane'i örneğin.
Sonra kendimizi dinliyoruz. Öylece bitiveriyor Geçiş.
Pek çok duyguyu kısa sürede üstelik yoğun bir biçimde yaşayıp.
.
Derinden bir güzelliği vardı bu kitabın.Yalnızca çok dikkatli dinlediğinizde keşfedilen.
.
Lale Akalın çevirisi, Nahide Dikel kapak tasarımıyla ~
2017 yılının Nobel ödülünü almış Kazuo Ishiguro'nun romanlarında büyük bir duygusal güce sahip olduğu belirtilir. Okuduğum bu kitapta yani 'Klara ile Güneş' te bunu farkettiğimi söyleyebilirim.
Pek çoğumuz gelecekte neler olacağına dair kitaplar okur, filmler ve belgeseller izler, bilim ve teknik alanındaki gelişmeleri takip ederiz. Çocukken bilim kurgu filmlerinde gördüklerimizin şimdi gerçekleştiğine şahit oldukça, biraz endişeye de kapılabiliyoruz. Çünkü bilim iyi yönde kullanılabileceği gibi kötü yönde de kullanılabilmektedir. Ve insanoğlu türünü devam ettirebilme kaygısı içinde maalesef dünyaya büyük zararlar verebiliyor ve aslında kendi kendini yok ettiğini fark edemiyor.
'Klara ile Güneş' te de yazarımız Ishiguro gelecek kaygısı, çevre sorunları, makineleşmenin sonuçları gibi meselelere değiniyor. Tüm bunları metne öyle güzel yerleştirmiş ki kitap sizi hiç yormuyor. Akıcı ve doğallığını koruyan bir okuma yapmış gibi hissediyorsunuz kendinizi. Belki ilerleyen yıllarda bizler de yalnızlıktan kurtulmak için 'YA' lara ihtiyaç duyacağız. Öyle bir gelecekte umarım hepsi 'Klara' kadar anlayışlı ve sevecen olurlar.
Güneş insanlar için daima umuttur . Gökyüzünde parladıkça ışığının gücü insanlara güç verip onlara enerji olmuştur maddi ve manevi. Klara ‘da yapay zeka olarak çalışması için bu parıltılara ihtiyaç duyarken , onu satın alan hasta bir kız için umudunu bağladığı Güneş ona yardım edecek mi ?
İnsanlar yavaş yavaş duygularını kaybederken , Klara diğer yapay zekalardan farklı olarak, hissetmenin incelemenin , gözlem yapmanın , inanma gücünün , gerektiğinde fedakarlık yapmanın onu daha da insanlaştırmasına gayret ediyor; sonu ne olursa olsun. Sonuçta o hala bir kablolar yığını değil mi :(
Yazarın müthiş duygu anlatımı , basit dili , betimleme gücü kitabın gerçekten severek okunmasına neden oluyor.
Nobel alan yazarların iddasından uzak yazım dili onu bir adım daha öne çıkarıyor bence. Okuduğum tüm kitaplarında aynı tadı buldum ki bu beni de çok mutlu ediyor. Kesinlikle okunması gereken yazarlardan …