Yalanlar, en güzel rolleri getirirdi.
"Senden istediğim, bana güneşi göstermenin de bir yolunu bulman ve imkansızlıkları daha imkanlı hale getirmen çünkü bütün imkansızlıkların ve mahkumiyetin ortasında bana gülümsüyorsun, bu güneşi görmenin o kadar da imkansız olmadığını haykırıyor. Tıpkı çiçekli elbiseler gibi."
"Eftalya çiçeği özgürlüğümüzün simgesidir." - BL -
Evinden tertemiz bayram giysileriyle çıkmış birine yoldan geçen bir arabadan azıcık bir çamur sıçramayagörsün, herkes parmağıyla bayram giysisi çamurlanmış adamı gösterir, ne kadar özensiz, düzensiz olduğundan söz eder;
oysa aynı insanlar, leke içindeki gündelik giysileriyle yanı başlatından gelip geçen onlarca kişiyi fark etmez. Çünkü gündelik giysideki leke görünmez.
"Bir kişi ölür, bin kişi dirilir; susma, çığlıklar başka ölü zihinleri de diriltir." - BL -
"Yangını başlatmak için ateşe gerek yok, en büyük yangın inançtan gelir."
Şehrin kendisi, babasıyla yoğurt ve akşamları boza sattığı ve okula gittiği mahalleler uzaklarda, esrarengiz birer leke gibiydiler.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Medina-sarote ile Nunez’in evliliğine şiddetle karşı çıkıldı
Kıza değer verdiklerinden değil, Nunez’i ayrı bir varlık, bir aptal, makul insan kalitesinden aşağıda, beceriksiz bir şey olarak gördüklerinden. Kız kardeşleri ailelerine leke sürüleceği için buna karşıydılar; ihtiyar Yacob her ne kadar sakar, itaatkar kuluna bir nebze sempati beslemeye başlamış olsa da, başını iki yana sallayıp bunun imkânsız olduğunu söyledi.
"Seninle az önce geçirdiğim beş dakika ve ikiyüz kırk adım," dedi içten bir tebessümle. Gülünce öyle güzel bir adama dönüşüyordu ki, aksini iddia edenle savaş bile verebilirdim.
"Son nefesimi verirken bile aklımda olacak. Çünkü yaşadığımı hissettirdi."
"Arkadaş olunması zor bir adam olduğumu söylersen anlarım, ısrar etmem ama bütün bunların dışında sebeplerin varsa umrumda bile değil çünkü sen beni içsel yalnızlıktan kurtardın az önce. O parlayan güneş buna şahitti. Sen uzun süre sonra bana tuhaf bakmayan tek kişisin."
Yutkunduğumda "Arkadaş olunması zor bir adam değilsin," diyerek karşı çıktım, elini çenemden hâlâ çekmiyordu ve kalbim atıyor, atıyor atıyordu... "Sadece..."
Sustum.
"Sadece ben mahkûmum diye mi?" diye sordu.
"Tugay sen bir katilsin," diye mırıldandım.
"E sen de katilsin," dediğinde yine fena patlamıştım.
"Sen gerçek bir katilsin," dediğimde kaşlarımı kaldırdım.
"Sen yapay bir katil misin?"
"Tugay,"dedim sert bir sesle kolumu ondan kurtararak. "O hücrede sana yemek veriyorlar mı?"
"Hayır."
"Su?"
"Sınırlı ölçüde."
"Gece gökyüzü izni?"
"Asla."
Dişlerimi sıktım. "Yapayalnızsın," dedim kısık sesle. "Orda insan delirir."
"Delirmem," diyerek başını iki yana salladı. Kağıtlarım var senin verdiğin."