"Ne yapalım evladım, emaneti dolaştırıyoruz işte!"
Bu sözü, "Nasılsınız?" sualime cevaben yaşlı bir amca söylemişti hem de çok sıradan bir şeyi dile getirircesine... Ben de tehalükle bir kenara kaydedivermişim öylesine.
Emaneti dolaştırmak!
Lütfen bu deyişi bir kez daha okuyunuz ve ardından defalarca tekrarlayınız; durmadan, ara vermeden, biteviye, adeta sayıklarmışcasına söyleyiniz; yorulmadan, bıkmadan, usanmadan bu sözün mânâsını düşünmeye, kastını anlamaya çalışınız. Böylece unuttuğumuz, terk ettiğimiz, aradığımız ama bir türlü bulamadığımız o muhteşem varlık tasavvurundan tevarüs ettiğimiz mirasın son kırıntılarından birini belleyiniz hiç değilse.
Emaneti dolaştırmak!
Bir insan, bile isteye kendisinden bu kadar uzaklaşabilir mi?
Kim kendisine bu denli dışarıdan bakabilir; Kim kendisine böylesine uzaktan duran bir nesneymişcesine işaret edebilir? Evet, Kim kendi bedenini, kendi vucudunu, kendi varlığını bu kadar dışlayabilir? İnsanoğlunun gerçekten sahip olabileceği yegane mülk değil midir bu beden?
Bu mülk üzerinde istediği gibi tasarruf edebileceğinizi sanan modern insanın asla anlayamayacağı bir deyiş "emaneti dolaştırmak
Sayfa 39
Okumaya Değer Arkadaşlar Lütfen Okuyunuz :)
Her zaman aşkın bir bahanesi vardı.
Eskilerden Leyla ile Mecnun, Tahir ile Zühre, Ferhat ile Şirin...
Dinler dinler "Ahh!" çekerlerdi.
Sonraları eski Türk filmleri vardı, Fosfurlu Cevriye, Kara Cocuk Mavi Cocuk, Selvi Boylu Al Yazmalım.
Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti. Durursam bir daha kurtulamam.
Ziyanı
Lütfen sonuna değin okuyunuz.
Kitap okumanın faydası nedir ? ´´ diyenlere... Bir defasında hocama dedim ki: " Bir kitap okudum ama zihnimde kitaptan hiçbir şey kalmadı." Bana bir hurma uzattı ve dedi ki: " Bunu ağzında çiğneyip ye." Yedikten sonra sordu: " Şimdi sen büyüdün mü ? : " Hayır, " dedim. Dedi ki : " Büyümedin ama o hurma vücuduna dağıldı; et oldu, kemik oldu, sinir oldu, deri oldu, tırnak oldu, hücre oldu..." . Anladım ki, okuduğum kitap da öyle dağılıyor ; Bir kısmı kelime dağarcığını zenginleştiriyor. Bir kısmı bilgi ve irfanını artırıyor, bir kısmı ahlakını güzelleştiriyor, bir kısmı yazı ve konuşmada üslubuna incelik katıyor, bir kısmı hayata farklı bakmanı sağlıyor, bir kısmı içindeki sevgi merhameti artırıyor, bir kısmı özgüvenini artırıyor, düşünmeni, sorgulamanı tetikliyor, olaylar karşısında nasıl davranman gerektiğini öğretiyor... her ne kadar sen bunların farkında olmasan da. Kitap okumak bir şeye yaramaz, çünkü kitap okumak çok şeye yarar ! O kadar çok şeye yarar ki neye yaradığını söylemek imkansızdır.
