Sene 2010, aylardan haziran. Aşina bir İstanbul ikindisi, tozun istanbula en yakıştığı saatler. Renklerin uyuştuğu, vapurların yorgunluk taşıdığı, belki de istanbulun aslına en sadık olduğu vakitler. Eminiönünden Üsküdar vapuruna bindim, üst katın balkonuna, mazinin en iyi seyredildiği yere, vapurun arka kısmına geçtim..Aşina bir sima...İsmail Kara...elinde bir poşet ve tabii ki içinde kitaplar...rahatsız edeceğimden emin bir şekilde yanına sokuldum...Ali Birinci hocanın talebesi olduğumu, on tane kitap tavsiye etmesini rica ettim. Farkındaydım sıkılıyordu, adamın vaktini çalıyordum, belki en büyük zevkine mani oluyordum. Ama "git" demeyevek kadar nezaket gösterdi. Yaklaşık 20 dakikada belki ağzından 100 kelime alabildim. Konuşurken bu kadar düşünen başka bir adam Ali Birinciyi görmüştüm. Demek ki cins kafalar bu kadar benyor birbirine. O gün ilk tavsiye ettiği kitabı koştum hemen aldım. Eski Marmara İlahiyat Camiinin altındaki kitapevinden. O kitap işte #yarınkitürkiye #nurettintopçu
Büyük Umutlar
