hadi bende yapayım (Naz's version)
Çok kıskandım ben de yapıyorum(İrem’ s version)
♡müzik zevkim genelde Taylor Swift'ten oluşuyor. Onun dışında The Weeknd, Sabrina Carpenter, Gracie Abrams çoğunlukla dinlediğim sanatçılar
♡reputation stanim ve aynı zamanda yıkık bir folklore girlie'yim (i'm a mirrorball)
♡friends'i 20 kere bitirdim (dünya rekoruna koşuyorum enayisiyim bu sitcomun)
♡terazi burcuyum ve
Arabella ୨୧˚
@pendragonmery
·14 Nisan 23:32
☆Müzik zevkim çok geniş yelpazeli fakat en çok dinlediğim kişi Taylor Swift. En çok dinlediğim tarzlar; kpop, r&b, jazz veya rock.
☆Kişilik tipim ENFJ, burcum ise akrep
☆Favori Taylor albümlerim Folklore, Evermore ve 1989
☆Kitap okumanın yanı sıra yazmayı da çok severim, birden fazla ilgi alanım ve hobim var
☆Dizi bağımlısıyım, uzun
Ah! Güzel Marie'ciğim, o jüri üyeleri en azından seni görseydi! O zaman üç yaşındaki bir çocuğun babasını öldürmemeleri gerektiğini anlarlardı.
Veya büyüyecek kadar şansı varsa, o zaman hali ne olacak? Paris halkının anılarından biri olan babası yüzünden benden ve ismimden utanacak; onu yüreğimin bütün şefkatiyle sevmeme rağmen benim yüzümden aşağılanacak, dışlanacak. Sevgili küçük Marie'm, benden utanacağın ve tiksineceğin doğru mu?
Sayfa 47Kitabı okudu
'The Book of M'
"Neden anılar, bedenin gölgesine saklanıyordu ki?" 
The Book of M
Merhabalar... The Book of M, birkaç yıl önce sırf okumuş olmak için okuduğum, sonra da unuttuğum, mesajını, anlamını şimdi bir kez daha okuyunca kavradığım muhteşem kitap.. Birkaç yıl bile bir insanın düşüncelerine, benliğine nasıl etki ediyor. Aslında ertesi gün bile apayrı
Usta çırak ilişkisi ;)
1911 yılının Kasım ayında dünyanın en çok saygı duyulan iki bilim insanı Henri Poincaré ve Marie Curie, İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü’nde teorik fizik profesörü olarak görev yapmak isteyen 32 yaşındaki genç bir adam için tavsiye mektubu kaleme alırlar. Bu genç adam, 6 yıl önce çığır açan bir bilimsel bir makale yayınlayan Albert
M.L.S'YE
(Bayan Marie Louise Shew)
Günü selamlar gibi seni selamladı kimi,
Sen olmadığın zaman akşam oldu sandılar
Sandılar ki silindi göklerden kutsal güneş,
Ağladılar sürekli, hep seni kutsadılar.
Umut ve yaşam gücü verdiğin için onlara
Oy! Hele de yüreklerinin derinliğinde
Gömülmüş inancı yeniden dirilttiğin için
Gerçekte – Erdemde – ve İnsanlıkta.
Umutsuzluğun kargınmış yatağında ölümü
Beklerken "Işık olsun!" sözünü yavaş yavaş
Mırıldanıp aniden ayağa kalkarlar.
Gözlerinin o melek bakışlarına sahip
Sözleri usul usul söyleyip mırıldananlar
Bir dine tapar gibi sana medyum olanlar
Ve daha niceleri – anımsa tüm bunlardan
Hangisidir kendini gerçekten sana veren
Şu güçsüz dizelerin sahibini bir düşün
Yazarken bu dizeleri duyumsayıp ürperen
Ruhunun bir meleğin ruhuyla birleştiğini.
Sayfa 34
Marie-Laure yaşlı kadının yukarıya gelmesini, onun güçlükle nef e s alıp ver m esini ve sözcükleri uzata uzata konuşmasını duymayı bekledi. Yüce Tanrım, burası kaz damı gibi olmuş, çocuk! O kaşkolü sıkıca sar . Ama o asla gelmedi.
Hoştu. Zarif t i. Müzikle bir dönüyordu. Dans etmenin ne olduğunu nereden öğrenmişti ki? Etienne'in bunu anlaması mümkün değildi.
Müzik devam etti. Bu kez plağın uzunca çalmasına izin ver mişti. Anten hala takılıydı, belki de gökyüzüne bakan biri si onun belli belirsiz göründüğünü fa rk edebilirdi; tüm tavan arası da bir deniz fe nerini andırırcasına kor gibi parlıyordu muhtemelen. Ama mum ışığında, konçer t onun o tatlı ve hızlı akışında, Marie-Laure alt dudağını ısırdı ve yüzü Etienne'e kasaba surlarının ötesindeki bataklıkları hatırlatacak şekil de bir kere daha parladı. Kış aylarında, insana nice hayatlar yaşanmışçasına uzun gelen yılla r önce, ağabeyi ile birlikte gittikleri bu yerlerde, akşam karanlığı basmadan ve gökyüzü güneşi tam olarak yutmadan önce, sazlıklardan oluşan geniş toprak parçaları, kır m ızı renkli ışık havuzlar ı nı yakalarlar ve kor gibi yanarlardı.
İşte, dedi, rakamların anlamı bu . . .
Sevgilim küçük Marie'm, benden utanacağın ve tiksineceğin doğru mu?
"Bir insana yıldırım çarpma ihtimalinin," dedi Marie-Lau re, "milyonda bir olduğunu biliyor muydun? Bunu bana Doktor Geffard öğretti." "Bir yıl içinde mi, yoksa bir ömür boyunca mı?
"Ondan emin değilim." "Sor m an gerekirdi."
"Bizi işgal edecekler ne demek, baba?" "Kamyonlarını bizim meydanlarımıza park edecekler de-mek." "Bizi kendi dillerinde konuşmaya zorlayacaklar mı?" "Saatlerimizi bir saat ileriye almamız için zorlayabilirler." Ev çıtırdıyordu. Mar t ılar bağrışıyordu. Babası bir sigara daha yaktı.
"Bu iştigal etmekle aynı anlama mı geliyor, baba? Hani bir kişinin bir mesleği olması gibi?" "Bu, askeri kontrol gibi, Marie. Şimdilik bu kadar soru yeter." Sessizlik. Yirmi kalp atışı. Ot u z .
"Bir ülke başka bir ülkenin saatlerini nasıl değiştirebilir?
Ya herkes birden itiraz ederse?" "O za ma n pek çok kişi işine ya geç gelecektir ya da erken." "Evimizi hatırlıyor musun, baba? Kitaplarımı, maketimizi ve pencere kenarındaki çam kozalaklarımızı?" "Tabii ki . . . " "Kozalakları büyükten küçüğe doğru dizmiştim." "Hala oradadırlar." "Öyle mi dersin?" "Öyle olduğunu biliyorum." "Öyle olduğunu bilmiyorsun." "Öyle olduğunu bilmiyor u m. Ama öyle olduğuna inanı yorum."
M Ü K E M M E L ヽ(*´＾｀)ﾉ
Bu seriyi daha okurken en sevdiğim seri olacağını biliyordum, Marie Lu'nun kötü bir kitap yazması mümkün değil, kadının her kitabını severek okuyorum. Bu seride en sevdiğim şey olayların hız kesmeden devam etmesiydi, okurken resmen yaşadım. June ve Day'in aşkını aşırı seviyorum ve arka planda olması da kitabı daha güzel kılıyor, genelde aşkın ön planda olduğu kitaplarda diğer olaylar sönük kalır bu genelde popüler kültür tarafından beğenilse de şahsım tarafından beğenilmemektedir.
Sonu beni parçalara ayırdı ama June'un doğru olanı yaptığını düşünüyorum ve serinin yan kitabı olması da beni çok mutlu etti çünkü bu seriden henüz ayrılmak istemiyorum. 
Asi 'yi hemen alıp okumak için sabırsızlanıyorum.
Oysaki o hayatının sonuna kadar babasıyla birlikte yaşaya cağını var saymamış mıydı? Öğleden sonralan hep Dr. Gef f ard ile birlikte oturacağını? Her yıl, doğum gününde babasının ona yeni bir bilmece ve bir başka roman hediye edeceğini ve tüm Jules V eme ve tüm Dumas romanlarını ve belki de Balzac ve Proust'u okuyacağını? Akşamlar ı minik evler yaparken baba sının he p bir şarkı mırıldanacağını ve kendisinin de ön kapıdan f ırına kadar kaç adımda (kırk) gidildiğini bileceğini ve ondan sonra birahaneye kaç adım (otuz iki) kaldığını ve uyandığı va kit kahvesine koyacak şekeri olacağını var saymamış mıydı?
Bon j our bon jour . Patatesler saat altıda, Marie. M antarlar üçte.
Şimdi? Peki, ya şimdi ne olacak?
Marie-Laure tüm gün boy u nca yüzükoyun yatarak kitabı okudu. Mantık, akıl, saf bilim: Ar r onax'a göre, bir sımn çö zülmesi için kullanılabilecek en meşru yollar bunlardı, fa bllar ve peri masalları değil. Kızın par m aklan ip cambazları gibi cümlelerin üzerinden gidiyordu; hayalinde Abraham Lincoln adındaki çift -bacalı, süratli firlateynin güvertesinde dolaşı yor, New York şehrinin giderek uzaklaşmasını seyrediyordu;
New Jersey kaleleri onun limandan ayrılışını top atışlarıyla selamlıyor, navigasyon dubaları dalgalarla birlikte alçalıp yükseliyordu.
Körlük neydi? Bir duvarın olması gereken yerde, insanın par m aklarının hiçbir şey bulamaması veya hiçbir şeyin olma ması gereken yerde, bir masanın bacağının kaval kemiğini oyması. . . Sokaklarda arabaların homurdanması, yaprakların gökyüzünde fısıldaşması, kanının kulaklar ı nın içinde hışır dayarak dolaşması. .. Marie-Laure, merdivenlerde, mutf a kta, yatağının yanında bile yetişkin kişilerin ümitsiz seslerini du y u yordu:
"Zavallı çocuk." "Zavallı Mösyö LeBlanc." "Hayatı pek kolay geçmedi, biliyorsw ı uz. Babası savaşta öldü, kansı doğururken öldü. Şimdi de bu." "Kızı bir yerlere gönder m esi gerek."
2024 Okuma Listem (Yarım versiyon)
Patasana
Yeni Bir Yaşamın Anahtarı
İnsanın Kendini Keşfetme Felsefesi
Bitimsiz Bir Neşeyle Çökkünlük Arsındaki Duyarlılık Ve Aykırılık
Görünmez Adam
Fahrenheit 451
Su Adamı
Çocukluğumun Sonu