Spoiler içerebilir.
Sercan Leylek'in okuduğum ikinci kitabı. Okuduğum iki kitabından yola çıkarsam, yazdıklarının temposu çok hoşuma gidiyor. Gizem ve akıcılığı sayesinde bir bakmışsınız ki son sayfalara gelmişsiniz. Fakat bu son tatmin etmeyen bir son değil. Bir masalın son yazısını görmek gibi dingin. Ki gerçekten bir masaldı sonu.
Sevdiğim başka olay ise farklı konuları birleştirmesi ve hiç beklenmedik motifler eklemesi. Önceki kitabında bilim kurgu ve tarihi, bu kitabında fantastik ve tarihi birleştirmesi gibi. Türk yazarlarda bilim kurgu, fantastik alanda çok fazla eser görmüyorum ya da bana denk gelmiyor. Bu yüzden yazdıklarının daha çok kişi tarafından okunmasını isterim. Kendine has bir tarzı var. Motif derken; kitabın başındaki Mısır sahneleri oldukça güzel bir hava katmış mesela. Daha uzun olmasını isterdim.
Kitabın içinde birçok gönderme var. Savaş Sanatı kitabı gibi. Ben onu okurken çok sıkılmıştım. Bunu nerede kullanır ki bir insan diye. Duvar ve Adam'ı okuyunca kullanılıyormuş dedim. Keyifliydi.
Ayrıca şunu fark ettim: İki kitap da bana başrol aynı kişi hissini verdi. Farklı nedenlerle olsa bile doktora gitmeleri, yalnız yaşamaları vs.
Güzel bir hayal gücü olan yazarın diğer kitabını da okumayı düşünüyorum. Tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
Bu güzel kitap için teşekkürler 
Sercan Leylek
Not: Bunu söylemezsem eksik kalırdı. Bilmiyorum Norveç'te işler nasıl yürüyor ama bir yeri bana çok saçma geldi. Kimseye zararı olmayan bir insanı hastaneye kapatmak çok saçma değil mi? Konuşsun dursun duvarla kime ne? Çok kızdım ben o olaya. Tabi orada işler öyleyse yazarın yapacak bir şeyi yok :(
