Alaca sesinde kızgın sular akıyor gölgenin
Adımlarım iz bırakıyor, karanlığın içinde, her nefesinde
Bir çemberin döngüsünde esir yüzler sıralı
Ellerinde kaypak bir maske, hilafın arsızları
Çizgiyi sol adımlarla gidiyorlar
Giderken yolu kan rengine boyuyorlar
Ak saçlı deli ihtiyarımdan sarı zehirli kadehleri içiyorlar
Kısık bir ruh yatışıyor omzumdan, sedasız sözlerim
Çenesi yırtık palyaçoyla katili tüm bedenlerin
Deli ihtiyar kahkaha atıyor, zıplıyor ölü bedenlerde
Al renginde alnıyla bana bakıyor gülümseyen gözleriyle
Geride uğultuyla, peşimde insanlar, bunlar çizginin yeni sırası
Şimdi benim elimde çirkin bir maske palyaçonun neşesiz sıfatı
Ceplerimde beyaz şekerler ve omzumdaki ruhun fısıltısı
Kulaklarımı kesen sesinde heceliyor
"Ölüm oyunlarında şeker karnavalı burası"
Ve sırtımdan itiliyorum, ensemde acı var
Delinin elindeki ipiyle boynumda bir urgan asılı
insan
kaç katmandan müteşekkil
kaç örtüyle örtülmüş
kaç maske kullanıyor
kaç kostüm
kimse gördüğümüz kişi değil aslında
aynada gördüğümüz bile
.
"kendime inanamadım" diyeni duydun ama anladın mı?
Ölüm
İki yüzüne de tüküreyim
Her yüzleşmende bir yalan
Bir maske daha
Ne artık yâr olursun bana
Ne başkasına bir bahar
Her şeyin bir sonu var
Her satrançta bir kazanan.
Yüküm çok hafif bakışım bir bıçak.
Adımlarım çok seni ardımda bırakacak.
Her ne kadarda sevimli gelsende bana.
Her insana ölüm bir defa.
Akif'in kaleminden...
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi.
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya.
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı' Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp
çocuk oyunlarının görsel bir ansiklopedisi
Bruegel “Çocuk Oyunları” adlı eserindeki kalabalık düzenlemede herhangi bir oyun ya da figür grubunu odak noktaya yerleştirmeyerek, izleyicinin yapıtı algılama sürecini de oyunsallaştırır. Bir ipucunun peşine düşemeyen izleyici, sahnenin sunduğu oyun çeşitliliğine koşut olarak resme bakış biçimlerini çeşitlendirir. Yapıttaki ayrıntı zenginliğinin
her görüş aynı zamanda bir zuladır, her söz aynı zamanda bir maske.
"Varoluş nedir?" üzerine kendimden karalama...
Varoluş, anlamlandırma gayretine girdiğimiz bir boşluktur. Hiçlik diyemem, bu varoluşumun piçliği olurdu. Hayattayım, üstelik varım ve varlığımı anlamlara borçluyum
Varlığım olmuş olmamdan gelmiyor, olma gayretimden geliyor. Olduğumu düşündüğüm an, bir sinek olup lambaya konarım.
Üstelik varoluşumun fanatiği değilim, bir gün bu maske düşecek ve oyundan çıkacağım. Eğer şanslıysam ve eğer gayretim onurluysa, sahneden indikten sonra bile varlığım benden sonra rolüne devam edecek. Tıpkı Shakespeare'in dediği gibi;
"All the world’s a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;"
Herkeste bir maske merakı...
Kimsenin kendi olmaya cesareti kalmamış...!!
M.A