Klasik bir cümle olacak ama; aşk kokan bir kitap..
Her sayfada, her paragrafta ve hatta her cümlede aşk ..
Pervanenin şemm'e (sineğin muma), şemmin Leyla'ya, Leyla'nın Mecnun'a, yağmur damlasının buluta, bulutun toprağa, Ömer'in İstanbul'a aşkı..
Ve bölüm bölüm Yunus Emre'nin aşkı, Mevlana Hazretleri'nin aşkı, Şeyh Sadi Şirazi'nin aşkı..
Kitabı bitirdiğimde gördüğüm sineklere bile içindeki fıtri sevdayı görebilmek için farklı bakmaya başladım :) Yunus Emre'nin sarı papatya ile konuşması bilinir ya herkesçe..meğer ben
anlamamışım bunu, okuyup da geçmişim, hissetmemişim...Ne kadar genişmiş gönlü ki, okurken aşkını ahirzaman kalbim çok zorlandı.
Ek olarak, herkesin egosuna sevdalandığı, nefsine secde ettiği ahirzamanda, yazarın bir erkek olarak aşkı bu kadar ince hissedip, paylaşabilmesi beni çok şaşırttı. Niyayetinde Yunus Emre de, Mevlana da , Sadi Şirazi de cinsi-erkek lakin şaşırdım:)
Son olarak, Yandık Elhamdülillah' ı, İskender Pala'nın Kitab-ı AŞK kitabına benzettim her nekadar edebi tarzı biraz farklı da olsa...
Tasavvufi romanları sevenlere -Aşk-la okumalar...
