Gözlerimi büyük büyük açıyorum...
Meleklerin üflediği o cam parçacıkları
rüzgarına.
Gelmiyorsun...
Kara yağız atlar geliyor soğuk odama.
Düşen göktaşları geliyor...
Gözlerini karalarla bağlamış melekler geliyor.
Sen gelmiyorsun...
Dante Gibi Değil...
Ben olsam
öyle Dante gibi
gökyüzünün yamaçlarında
bir komedya keşfetmek yerine
bambaşka bir Cennet resmi yapardım
içinde insanların çıplak dolaşacağı
her zaman oldukları gibi öyle sahnelerde
çünkü onların ruhlarının
bir tablosu olması gerekir bu resmin
ama onlara cennetin
eksiksiz bir krallık resmi olduğunu söyleyen
pimpirikli melekler olmazdı orada
üstelik aşağıda kazara içine düşeceğim
cayır cayır yanan cehennem çukurları değil
yalnızca hayal gücünün
pınarları sunak olurdu
Biz öyle mahkumlarız ki, bazen melekler insan yaratılmadıklarına üzülür! Bazen de şeytanlar bizden olmadıklarına şükrederler.
...Celaleddin şu sözlerle anlatır bu hali: Bazen melekler kıskanır masumiyetimizi, bazen kötülüğümüzü görür de kaçacak yer arar şeytan...
Sayfa 504Kitabı okudu
Elinden bir şey gelmemenin acısını iniş takımları olmayan melekler bilir. Bir arabanın farlarına kilitlenip kalmış sincaplar bilir. Suyun dibine ağır ağır çöken taşlar bilir. Matkapla göğsünün ortasına açılmış bir pencere düşün. Perdeyi aralayıp kendi yarandan bakıyorsun dünyaya. Eskisi gibi acımıyor ve de asıl bu acıtıyor.
