Insan bilmediğinin düşmanıdır...
Kitap 
Hizmeker ismi gibi bizim oraların(Iç Anadolu Ege arası)şivesi ile yazılmış:)
Okurken buram buram memleket kokusu yayan şahane bir eserdi.
Yazarın ilk kitabı olmasına rağmen, çok başarılı buldum.Gelecek yıllara edebi bir eser olarak kalacağına da yürekten inanıyorum.
Yazarın anlatımı ve kalemi çok iyiydi.
Bazı bölümlerde kitap beni aldı götürdü bizim oralara,hatta zaman zaman çocukluğumdaki köy izinlerimi hatırlayıp sevdiklerimi yad ettim..
Gerçek bir yaşanmışlık öyküsü olunca ,okurken kahramanların masumiyeti , sıcaklığı okura geçiyor.
Tıpkı defalarca izlediğimiz eski Yeşilçam filmleri gibiydi:)
Velhasıl, bu kitap da defalarca insanı sıkmadan okunabilir.
Belki de kendimizden yani "bizden"olduğu için bana böyle duygular hissettirdi.
Yazarın hasan Hasan Aşık ikinci bir kitabı da 
Ömür Sandığım yenilerde yayınlandı.
Onu da muhakkak okumak istiyorum..
Her zaman olduğu gibi yine şahane bir alıntı ile bitirelim:)
"Bilemezdi ki! Hangi nefesin son nefes olduğunu Allah'tan gayrı kimse bilemezdi. Bu nedenle her firsatta sımsıkı sarılmak lazımdı sevdiklerimize.."
Ben de ,"nihayi sonu bilmiyoruz ,her anı son an'ımız gibi yaşayalım" diyerek yazara gönülden katılıyorum..
Keyifle okudum, çok beğendim.Herkese gönülden tavsiye ediyorum.
Keyifli okumalar ..
Yazara, Hasan Aşık Hasan Aşık selam olsun,kalemi daim olsun..
