En sevdiğim şiir kitapları arasında ilk üçe giren 
Ahmed Arif - 
Hasretinden Prangalar Eskittim kitabına bir inceleme yazmak istedim.
~ Yokluğun, cehennemin öbür adıdır; üşüyorum, kapama gözlerini... ~
Bana göre sevdanın, hasretin, eşitliğin ve halkın en muazzam sözcüsü Ahmed Arif. Aşkı ve vatanı için olan savaşını, çektiği güçlükleri o kadar güzel yansıtır ki okuyucuya, bunları böyle güzel kaleme alması ister istemez bir saygı duyma gereği hissettiriyor.
~
Eşitlik için yazar, söyler, dayak yer, söver... Memleketlileri sömürülmesin, ezilmesin diye konuşur. Soyuyla değil halkıyla övünür, bir de sevgiliyi övgüye layık görür, milleti uğruna yaşayan, sevdiğine gönlünü veren adam.
~
Kitabın adını ilk olarak "Dört Yanım Puşt Zulası" olarak düşünse de arkadaşının seni seven 15 yaşındaki çocuklara, kızlara saygı duymalısın uyarısı ve önerisi üzerine değil kitabın ismi, sözün geçtiği şiirin ismi dahi yapmaz.
~
Kitapta o kadar çok altı çizilecek cümle, o kadar çok güzelliğiyle kendine hayran bıraktıracak mısra var ki insanda bütün kitabı ezberleme isteği uyandırıyor. Benim için kitap, okurken adeta can buluyor, sanki fazlaca sevdiğim bir ahbabımmış gibi hissediyorum.
~
Eğer gönülden yazılıp da gönlünüze dokunacak satırlar arıyorsanız en özel yürek işçisinin ilmek ilmek işlediği bu kitap tam da size göre. Okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum, kitapla kalın...
