Roboski hâlâ kanıyor
Yenigün gazetesi, 28 Aralık 2013
İki yıl önce, 28 Aralık 2011'de Şırnak’a bağlı Uludere (Roboski) kırsalında
Türk Hava Kuvvetleri’ne ait F-16’ların bombalaması sonucunda 34
yurttaşımızı yitirmiştik. Olayın ikinci yıl dönümü çeşitli etkinliklerle anılırken,
gerçeğin hâlâ ortaya çıkmamış olmasına duyulan tepkiler
Sayfa 150 - Özel bir söyleşiKitabı okudu
Bedrettin
Bedrettin
Bazılarının vicdanı tertemiz.
Hiç kullanmıyorlar çünkü.
Bedrettin....
Beş yaşında
Üç yıldır mendil satıyor.
İki yaşından beri yani.
Anası-babası dilenci organizatörü...Her sabah bırakıyorlar bi yere,aç bilaç,akşama alıyorlar ''kumbara'' Bedrettin'i...O sabah
Sayfa 319 - KIRMIZI KEDİKitabı okudu
Yuh olsun bize.
Gönlüm yığın yığın hasret yüklüdür
İçimde tarifsiz keder saklıdır
Sökemezsin yaralarım köklüdür
Merhem sürüp, sargı sarma boşuna...
Kimisi yüreğinde yarası ile doğar, kimisi de doğduktan sonra hayat tarafından yaralanır. Bazılarına göre dert bile denilmeyecek şey bazılarına göre ise dünyayı yok edendir.
Bazıları var ki tırnağı kırılsa
Hasan Hüseyin Korkmazgil
keklik serer palazını tenha kayalıklara
uçurur korkusunu
kara diken savurur tohumunu
kurtulur korkusundan
orda bir dağ
orda bir tas
bir pınar
dağ ardında
Bana yemiş getirmiş,kim yer?sevdigim yemeklerden birer parça almış,onlara kim bakar?karşımda ruhumun gıdası duruyor.Böyle manevi bir sofra varken,başka şeyler göze görünür mü?
Ben durmadan yüzüne bakıyor,hep gülüyorum.Oda beni durmadan öpüp seviyor,okşuyor.
Bana mendil,çorap,fanila getirmiş... Ya! Artık kış geliyordu. O beni düşünmüş,hiç düşünmez mi?
Sordu:
"Üşüyor musun?"
Ben ozaman sobayla yatsaydım üşüyecektim.Hiç üşümez miyim? Ben anamdaki canıma,can katan o sıcaklığı nerede bulurum?
Yine sordu:
"Aç kalıyor musun?"
İştah yok ki, yemek yiyeyim. Açım; onun sevgisine doyamıyorum.
Sayfa 49
Kocero- Vatan Şiiri
Keklik serer palazını tenha kayalıklara
uçurur korkusunu
kara diken savurur tohumunu
kurtulur korkusundan
orda bir dağ
orda bir taş
bir pınar
dağ ardında
~ İki lira ~
Küçük yağmur damlaları tane tane başımı yasladığım cama vuruyordu. Gördüklerimi saymaya başladım ama yağmur hızlandıkça sayıyı şaşırıp yaptığımın biraz saçma olduğuna kanaat getirdim. O ara gözlerime durağa doğru koşan bir teyze ilişti. Belli ki ıslanmak istemiyordu. Bindiğim otobüs durağa yanaşınca teyzenin ıslanmamak için değil, otobüse yetişmek