Akış Sevinci
Her arayış hakikat sevgili
Cümle kavuşmalar yalan
Var olmak zamana karşı yarış ya da bitimsiz bir koşu
Sürekli uzaklarla anılan o ezeli yolcunun ardından
Bildim, sevinç çiğnediğim yolda bir yakınlık duygusu yalnızca
Veya bir yakın temas umudu ve belki de hepsi bu
Tuz dökmekmiş yaraya, buymuş diyorlar serencam, ne gam
Sana yürüyorum işte, durmak
Hayat bazen...
“Bir menekşe kokusunda seni aramak var ya”
Gibi..
Not:(Menekşe çiçeğinin kokusu yoktur..)
Ne Gelir Elimizden İnsan Olmaktan Başka?
Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da.
Hiçbir şey! Kadınlar geçtiği o kadın kokusu anlarında
Yıkanmış, mayhoş ve taranmış duygularıyla
Dönüşür içimizde az menekşe, bir sarmaşık
Menekşe, hadi neyse, mor deriz sarmaşıklara
Mor deriz, mor bilinir çünkü, bir yandan güneşler
Savrulan külleri ömrümüzün
Bir kızın kocaman gözlerinde gördüm
bulutların dağlara sessizce çöküşünü
Çocuksu susuşları gördüm, kırılan sevinci
Ve kalbimi puslu yamaçlardaki pusulara saldım
çobanlar çoktan inmişlerdi ovaya
bense yapayalnız bir ağaçtım doruklarda
Harelenen sularda bir yanık kokusu
ve uzun boyunlu bir kızın gülümseyişi
Işık zamana bağlı zamansa onun
Menekşe kokusunda seni aramak.. aslında menekşenin kokusu yok tıpkı senin yanımda olmadığın gibi 🕊🥂
Edip Cansever - Manastırlı Hilmi Bey'e Üçüncü Mektup
Yaşamaya yerleşiyor Seniha
Kendi yaşamına
-Güvercinsiz bir avlu mu? olabilir
Sırları dökülmüş bir ayna?-
Oysa çok geçti
Yıllar yıllar yıllar
Her geçen yıl elinde sanki
Yıprak, filizi yıllar
‘Şey’ sözcüğü gibi bağıntısız
Ağaççileği gibi durduğu yerde bir ezinti
Piyano tuşları -tek tek bakıldığında-
Çarçabuk bir göz atıldığında aynntısız
- Kadem. Menekşeler kokmaz.
-Hayır! Menekşelerin kokusu var, saçların gibi kokuyor.
-Hayır, kokmuyorlar. Bizim menekşe çiçeğinin aldığımız kokunun adı aslında umuttu....
Keşke her şey rüyamdaki menekşe kokusu kadar güzel olsaydı...🌹
Pepuk Kuşu
Şimdi bir dünya sığıyor yalnızlığıma
Kirletilmiş gecelerde yitirdik yolumuzu
Yok artık o zühre yıldızı
Şaşkınlığım ondan
İnsanın aşksız,doğanın yarınsız
Yaşamın güçsüz bırakıldığı yürekte
İnce bir sızıdır uçurumda yaşam tutkusu
Akçe'nin Elleri
Akçe'nin elleri bir selvi, bir salkım üzüm.
Bir beyaz zambak, lalelide bahar.
Akçe'nin elleri emek, bir taze mor menekşe, çıtır simit kokusu.
Akçe'nin elleri alnında esmer bir kelebek, avuçlarında bir kırlangıç yuvası, sözlerinde nar çiçeği ezgisi.
Akçe'nin elleri beyaz bir gece saklar, gözyaşı pınarlarından yakut, elmas, bir zümrüt damlar.
Akçe'nin elleri demli bir çayı tüttürür, dumanları dağıtır bulutlardan. Çıkarır yediverenlerden Zühre ışığını.
Akçe'nin elleri ışık.
Akçe'nin elleri bir höbekten dökülen suyu avuç içine sığdırır. Kanar kuşlar suya.
Akçe'nin elleri pusula.
Akçe'nin elleri masal ülkesi
Akçe'nin elleri Ulubatlı Hasan'ın derûnu..
KUŞLAR, PITLAKLAR VE TIRAŞ SANDIĞI
"ateşten mi geçiyorum
ateşi mi gezdiriyorum yollarda
dağılmış kanatlar gibiyim
rüzgârını beklediğim anlar
kuşlar uçar uçar da akşamına"
Arif Ay
"Kuşlar Çatlaklar ve Tıraş Sandığı" kitabı Zübeyde Andıç'ın ilk öykü kitabı. Arif Ay şiiriyle
İnanalım soğuk mevsimin başlangıcına..
ve bu benim
yalnız bir kadın
soğuk bir mevsimin eşiğinde,
yeryüzünün kirlenmiş varlığını anlamanın
başlangıcında
ve gökyüzünün yalın ve hüzünlü umutsuzluğu
ve bu beton ellerin güçsüzlüğü
Cellat, vur boynumu; tükensin sızı
Gün gün ölüyorum âh çekmeyince
Zalim bir yüreğin kafesindeyim
Kelimeler hüzün; renkler kırmızı
Saatler vuruyor yalnızlığımı
Bir umut krizi sarsıyor beni
Tel tel göveriyor ayak izlerim
Gözlerinden aldım ben bu kefeni
Kokusu senindir diye gizlerim
Ey hicran perisi, göklerin kızı
Alev fışkırıyor