Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Stefan Zweig bu defa din teması üstünden bizi uzak diyarlara götürmüş. Hatta çok da uzaklara götürmüş. 455 yılında Roma 'da vandalların şehri ele geçirmesi ve yahudilerin kutsal saydığı yedi kollu şamdanın menora'nın gelecek kuşaklara aktarılması için sonsuza dek saklanmasını ele alıyor. Şahsen sıkıldım biraz daha doğrusu Zweig klasiklerinin dışında olduğu için olabilir bu. Ama sonunu merakla beklediğim bir romandı. Beğendim açıkçası. İnsanın inançla neler yapabildiğini öğretmek istemiş bence Stefan Zweig. İyi okumalar dilerim
Kaybolan
.
Tarık Tufan ve kalemiyle bundan 3 yıl önce Çengelköy'de gittiğim bir sohbetinde tanışmıştım.Küçük bir kitap kafede düzenlenen imza gününe katılıncaya kadar hiçbir kitabını okumamıştım maalesef.O atmosfere dahil olduktan sonra bu kaybımdan ötürü kendime biraz kızmıştım ama neyseki sonrasında iyi bir okur olmaya çalıştım diyebilirim.Kaybolan merakla beklediğim bir kitaptı.Aslında belki ilerde bu kitaba daha çok ihtiyacım olan bir anım olur diye okumayı biraz ertelemeyi düşünmüştüm, sabırsızlığıma yenildim.
.
Gelelim Kaybolan'a.Aslında kitaptan spoiler vermeden nasıl bahsedeceğimi bilemiyorum ama deneyeceğim.
Hakan ve onun kaderini kabahatler serisine çeviren ikiyüzlü hikayesi.Sonra Yıldız, çocukluğunda korkunç bir ana şahit olmuş ama hala ayakta dimdik duran genç bir kadın.Okurken aslında Yıldız'a hep kızdım.Malum, Hakan kuvvetle muhtemel hiçbir fedakarlığa layık olmayacak bir adam ama sonlara doğru Yıldız'ın tavrını takdir ettim.Sessizce, telaşsızca çekildi Hakan'ın hayatından ve bunu onu ezerek, hiçe sayarak yaptı.
Sonay ve Hakan'ın aşka meyilli başlayan hikayesini kafamda canlandırdıkça ürküyorum doğrusu.Hakan'a yine hayret ediyorum...
.
Harika bir kitaptı.Yazarın en sevdiğim kitabı Şanzelize Düğün Salonu'ndan sonra benim için ikinci sırada yerini aldı diyebilirim.
304 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Kesinlikle akıcı bir dile sahip bunu belirtmeliyim. Üç farklı sona sahip bir kitaptı. Etkileyici bir konuya sahip olmadığını düşünmüştüm aslında başlarında. Sonrasında gözyaşlarımı tutamadım.
Bilim kurgu kitabıydı ve bilim kurgu okumayı seviyorsanız okumanızı tavsiye ederim. :)) Başların da sıkılsam da Sonunu merakla beklediğim bir kitap oldu açıkçası.
Kitapta önce geçmişte yaşadıkları olayları ardından da o an yaşadıkları olayları anlatılıyor.
Hangi sonu tercih edersin derseniz de 1. sonu tercih ederim.
MAYMUNA DÖNEN DEDE Mİ, DEDEYE DÖNEN MAYMUN MU?
Kitabı elime alıp sayfaları çevirince içindekiler bölümüyle hemen merak uyandırdı bende Eşref Karadağ’ın son yapıtı “Dedem Bir Maymun”. Bir çocuk hatta bir yetişkin için bile en önemli ögenin merak olduğunu düşünenlerdenim çünkü bir kitap daha ilk sayfalarından bizi bir şeyler hakkında
Bir “yeni çağ romanı”. Belleksiz, yabancılaşmış modern insanın öyküsü
Burhan Sönmez ile ilk romanı “Kuzey” vasıtasıyla tanıştıktan sonra anladım ki artık yazacaklarını merakla beklediğim yazarlar listesinin başlarında yer alıyor kendisi. Labirent, yazarın 2018 yılında yayınlanan son romanı.
Genç ve başarılı müzisyen Boratin’in bir gece ansızın, beklenmedik şekilde Boğaz Köprüsü’nden atlayarak intihara
“Şu dünyada akıl almaz şeyler oluyor.”
Herkese merhaba, uzun zamandır okuma listemde bulunan ve merakla okuyacağım zamanı beklediğim kitabı bugün,kendimi zorlayarak bitirdim. Hiçbir kitap yoktu ki bu kadar sıkıldığım; okumaktan hiç mi hiç keyif almadığım. Seveni olduğu kadar sevmeyeni de çoktu ama ben tüm yorumlardan kendimi soyutlayarak okumaya başlamıştım fakat gerçekten koca bir hüsrana uğradım desem yeridir. Kitapta belirgin bir olay örgüsünün olmadığını mı eleştireyim yoksa koca bir soyun 3 isimle kurulup yok olmaya mahkum edildiğine mi değineyim bilemiyorum. Çok olumsuz yaklaşmak da istemiyorum yazara,zira çok övülen bir kitabı,Kırmızı Pazartesi’yi okumadım ama bu kitaptan sonra okur muyum,o da ayrı bir soru.
Beni en çok şaşırtanlardan birisi de,kitabın nobel ödüllü olması. Bu konuda beni tek tatmin eden şey, nobel ödüllü bir kitabı daha bitirmiş olmam.
kitabı tavsiye etmekten ziyade okumaya başlayıpta sonunu getiren herkesi canı gönülden tebrik etmeyi tercih ediyorum :)
Gurur ve Önyargı, Akıl ve Tutku'nun ardından okuduğum üçüncü Jane Austen kitabı Emma oldu. Beni yormayacak, üzmeyecek, bünyemin romantizm ihtiyacını da karşılayacak bir şeyler okumak istedim ve Jane'ciğimin güvenli kollarına koştum. Mutlu sonla bitirdiği romanlarına karşın kendi hayat hikayesi, kendisine karşı büyük sempati beslememi sağlıyor. Yazıları, gerçek hayatın kırıcılığından kaçmak içindi sanki. Benim için de Jane Austen romanları öyle tatlı bir kaçış.
Planladığımdan daha uzun sürede okudum, birkaç gün okumaya ara verdim ama kitap hep zihnimde benimleydi.
Emma karakterini hem sevdim hem de ondan nefret ettim. Bir insan her yargısında mı yanılır? Gördüğü her işareti mi yanlış anlar? Bu yanılgılarında kendimden bir şeyler de buldum, o yüzden biraz daha kızdım Emma'ya. Hatalarını Emma'nın yaşına verdim. Mr. Knightley ise tam bir beyefendi, akıl hocası. Kitapta sahnelerini dört gözle beklediğim tek karakterdi. Olaylar hakkında onun yorumlarını çok merak ettim. Emma'yı uyarırken tavırları o kadar sevecen, o kadar yapıcıydı ki... Kurgusal bir karakter olduğunu kendime sık sık hatırlatmak zorunda kaldım, Jane Austen'in diğer romanlarındaki erkek karakterlerini okurken yaşadığım gibi.
Kitabın ortalarında biraz sıkıldığımı itiraf etmeliyim ama son yüz sayfasını büyük merakla ve heyecanla okudum. Karakterlerin hepsini kabullendim, benimsedim. Kitap bitse de Mr. Knightley, Miss Woodhouse, Mr. Woodhouse, Mrs. Weston, Miss Bates... gibi karakterler zihnimi bir süre daha meşgul edeceğe benziyor.
Keyifli bir okumaydı. Jane Austen yine hoş vakit geçirmemi sağladı.
Serinin 3.kitabı ve ilk ikisinde olduğu gibi bunda da benzer mantık hatalarıyla karşılaştım ve yer yer sıkıldım. Ama eğlendiğim, merakla beklediğim yerler de olmadı değil. Yine de yazar ülkemizin tarihi bir ögesini çok güzel yansıtmış. Okuyan herkeste de bendeki gibi gidip Karain mağarasını görme isteği uyandıracağı kesin.
Çocuklar için keyifli zaman geçirmek için güzel bir seri yine de.
Keyifli okumalar :)
#kahvelikitaplaaryorumluyor
Kafes’ten sonra devamını merakla beklediğim, çıksın artık diye gün saydığım, beni heyecanlandıran kitap ‘Malorie.’
İlk kitabı okuyanlar olayların sonunun Körler Okulunda bittiğini bilirler. Ve yine hikayemiz oradan başlıyor ve kademeli olarak ilerliyor, öncelikle iki yıl sonrasını devamında da on yıl sonrasını okuyoruz. Tabi ki bu süreçte Tom ve Olympia büyüyor.. Huyları değişiyor. Yaşam alanları değişiyor. Malorie ister istemez hatta mecburen daha fazla korumacı davranmak ve kurallar koymak zorunda kalıyor. Çünkü ne yazık ki değişmeyen tek şey ; 'Yaratıklar' . Sayıca hem çok daha fazlalar hemde artık sadece bakmayla değil başka şekillerde de insanlara erişebiliyorlar. Dokunmak gibi...
İşte bu yüzden Malorie'nin ilk kitaba göre gerilim dozunun hayli yüksek olduğunu söyleyebilirim.
Olaylar tahmin dahi edemeyeceğiniz şekilde gelişiyor ve ilerliyor ve farklı boyutlara çevriliyor.. Ama şu da var ki ilk kitap bittikten sonra aklımda binlerce soru işaretleri kalmıştı ama bu son kitapta o kadar çok kalmadı açıkcası..
