verve
@mermermerve
kitap günlüğüm
bende oralarda bir yerlerdeydim, 30 Ağustos 1992
545 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
755 syf.
·
Puan vermedi
Bakkalaureus: Yakışıksız kalır bana göre, böyle kötü zamanda bir hiç olup da hala bir şey olma isteği
Okur Takip Önerileri
Mantık ne kadar sarsılmaz olsa da, yaşamak isteyen bir insanın önünde duramazdı.
Mefistofeles : Sonunda neysen o’sun.
Peruklar da taksan başına milyonlarca lülesi olan,
Giysen de dirsek yüksekliğinde ayakkabıları,
Sonunda hep neysen o’sun.
Mefistofeles : ... Dünyanın küçük efendisi hala hiç değişmedi
Ve şaşırtıcı hala ilk günkü gibi.
Gerçi biraz daha rahat yaşardı hani,
Gökyüzünün ışığını vermemiş olsaydın;
O buna akıl diyor bir tek amaç için kullanıyor
Hayvandan daha hayvan olmaya uğraşıyor...
“Ne olur bırakın, savunayım şu pek az ve çoğunda haksız anlaşılan kalpleri! Belki serkeşliklerinin, kabalıklarının karşıtıdır diye çoğu zaman güzele, doğruya aşırı bir susamışlık içindedirler. Görünüşte haşin, ihtiraslı olan bu insanlar bir kadını ıstırap derecesinde sevebilirler; hem de yüksek, temiz bir aşkla…”
“— Herkes böyle olduğu halde…
— Evet, buna rağmen. Yalnız siz böyle olmayın. Zaten herkesten başkasınız: Bakın, şu anda çirkin ve gülünç halinizi açıklamaktan çekinmediniz. Oysa zamanımızda kim yapar bunu? Hiç kimse. Kimse kendinde kusur görmek ihtiyacı duymuyor. Herkes gibi olmayın, tek başına kalmak pahasına bile ayrılın.”
Ernö Nemecsek, yani Macun Derneği’nin genel sekreteri, Pal Sokağı Arsa’sının yüzbaşısı artık sonsuz sessizlik dünyasındaydı. Bembeyaz bir yüzle yatağında sırtüstü yatıyordu. Şimdi artık bu dünyaya dair hiçbir şey duymadığı, hiçbir şey görmediği kesindi. Çünkü Nemecsek’i almaya gelen melekler onu artık, sadece onun gibi iyi çocukların gidebileceği müzikler ve renkler dünyasına ulaştırmışlardı.
“Bilir misiniz Lise, ezilen bir adama, etrafındaki herkesin velinimet kesilmesi son derece ağır gelir.”
“Bizim çocuklar; sizinkiler değil, bizim, hor görülen, ama gene de soylu dilencilerin evlatları henüz dokuz yaşlarına bastıkları zaman bu dünyanın gerçeğine ererler. Zenginler bunu mezara kadar başaramaz. Benim İlüşka, şehir meydanında herifin ellerini öperken tam o dakikada, gerçeği olduğu gibi anladı. Bu gerçek onun içinde çöreklenip artık ömrünün sonuna kadar rahat vermeyecektir.”
