Etrafımızdaki her şeyle bile bir hiç gibi hissederiz bazen. Ağaçta sallanıp duran ama bir türlü düşmeyen bir yaprak misali tutunuruz ağaca. Dökülme mevsimi olan sonbahar gelmiştir aslında yani ağaçta daha fazla kalmanın mantığı yoktur fakat yine de düşmek istemeyiz o ağaçtan.
İşte o yaprağın hikayesini okudum. Bir adı bile olmayan, etrafındaki her şeyin farkında fakat bu farkındalığın onu harekete geçirmediği aksine farkında olduğu için bütün bu yaşam koşturmacasını anlamsız bulan karakterimizin hikayesiydi bu.
Bir gün ansızın yitip gidecek olan bir yaşam çok da cezbetmiyor karakteri. İçinde yaşadığı dünya, telaşlar, duygular, sınavlar, insanlar hatta nerede yaşadığı bile bir anlam ifade etmiyor bu isimsiz ama herkesin tanıdığı kahramanımız için. Herkes tanıyor çünkü her ne kadar onunki kadar geniş bir zaman dilimine yayılmamış olsa da herkesin zaman zaman hissettiği, yaşadığı bir duygu onun yaşadığı. Sahi bunca şeyi neden yapıyoruz? Bunca acı, üzüntü, kahkaha, sevinç, heyecan, mutluluk, kıskançlık, hep daha fazlasını isteme, bir türlü tatmin olamama neden, niçin?
Okurken tek kelimesini bile atlamak istemediğim, anlamadığım halde anladığım, var olmanın içinde var olamamayı yaşatan bu değerli 
Georges Perec kitabını okuyabildiğim için şanslı hissediyorum.
"Okumasını Bilenler Gittiler" dedi.
Hakkari'de Bir Mevsim 
Hakkari'de Bir Mevsim
Ferit Edgü 1964’te er-öğretmen olarak gittiği Hakkâri’nin Pirkanis köyünde (günümüzdeki adı Işıklar) yaşadıklarını yıllar sonra düşle gerçeği bir arada kurgulayarak bu romanında anlatmıştır. Bir kış mevsimi boyunca -kitaptaki ifadeyle - Hakkari ilinin Pir. Köyünün yerlisi olan insanların yaşamları, ekonomik
Eserin özetine geçmeden önce kitapla ilgili birkaç önemli noktaya değinmek istiyorum.
Zülfü Livaneli ' nin yazmaya başladıktan 29 yıl sonra 2001 yılında bitirdiği 
Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm , Türkiye dışında Yunanistan (2002), Sırbistan (2002), İran (2004), İsviçre’de (2005) yayımlandı. Ayrıca İngilizce, Almanca ve Fransızca’ya “Yalnızlık Mevsimi” adıyla
