Camaatımız arasında əksər hallarda atalar hələ də cahiliyyət dövründə olduğu kimi, özlərini qız övladlarının mütləq ixtiyar sahibi hesab edirlər. Qızların həyatda özlərinə şərik və yoldaş, gələcək övladlarına ata seçmək məsələsinə müdaxilə etməsini etikadan kənar və həyasız iş bilirlər. İslamda nikaha girmək üçün bilavasitə zəruri bir şərt olan "qızların yetkin düşüncə səviyyəsinə çatması" məsələsinə məhəl qoymurlar. Hələ yetkin düşüncə səviyyəsinə çatmamış qızlar üçün kəsilmiş, şəriətə görə batil və qüvvəsiz hesab olunan kəbinlər en qədərdir.
Əqd bağlayan insanlar ailə quran qızın kifayət qədər müstəqil, yetkin düşüncə səviyyəsinə malik olub-olmadığı ilə maraqlanmırlar; qızın həddi-buluğa çatmış olmasını kifayət bilirlər.
Əli (ə) məscidin mehrabında qətlə yetirildi. Dedilər: “Məgər Əli namaz qılırdı ki, məscidə daxil olub?”
Nə böyük kin, nə dərin cəhalət?! Bu düşmənçilik Əlinin (ə) Bədr və Xəndək döyüşlərində vurduğu zərbələrin namərd cavabıdır.
Hər ömür romandı; uzun, ya qısa,-
şirin sevgiləri, acı səhvləri.
Sənin yaşadığın bu romanınsa
nə çoxdu cırılan səhifələri.
Burda uc-ucadı doğruyla yalan,
Bəlkə, bu romanı yazan naşıdı?
Bu ağ varaqlarda ləkəsi qalan
Ya dodaq boyası, ya göz yaşıdı.
Çox da varaqlama bu romanı sən,
Qəflətən səksənmək təhlükəsi var.
Hansı varaqdasa bir də
Köhnə qoxular kimi
Köhnə qorxular da
candan heç cür çıxmaz ki, çıxmaz.
Nə sabunla,
nə şampunla yuyular.
Qəflətən hansısa məclisdə, yasda
çirkli corab qoxusutək
açıq-aşkar duyular,
vurar yanındakı adamları da.
Tamada sağlığı saxlar yarımçıq,
molla yasinini kəsər yarıda.
Bəlkə, bu dünyada ən mundar qoxu
sənin canındakı qorxudu, qorxu.
Özün də bilmirsən,
bu nə qorxudu?!
Səni ilan kimi qəfildən çalan
bəlkə də atandan, babandan qalan
bir sırtıq, qartımış, köhnə qorxudu.