Söz insanoğluna düşüncesini açıklamak üzere verilmiştir ve nasıl ki sahip olduğumuz düşünceler etrafımızı saran varlıkların portresiyse, aynı biçimde sözlerimiz de düşüncelerimizin birer portresidir. Moliere
Hastalık hastası olan insanları her zaman bencilce bulmuşumdur. Kendilerine olan duygularının narsizm boyutuna taşıdıklarını bu yüzden hastalık konusunda tedirgin olduklarını düşünürüm.
Hastalık hastası olan Zengin bir adamın ailesini konu edinen tiyatro eserinde Moliere Tıp dünyasını eleştirirken, eğlendiriyor.( Tiyatro okumalarını sevenler için iyi bir tercih olabilir. ) 17.yy da sadece seminerlere katılarak doktor olunabilindigi için boyle yaklaşmasına hak veriyorum.Ele aldığı konu dönemin şartlarında içinde bulunduğu sağlık sorunlarıyla da yakınen ilişkilidir. Öyle ki Hastalık Hastası’nda veremden muzdarip olan Moliere de oynamış, oyunda fenalaşıp birkaç saat sonra ise hayata gözlerini yummuştur.
Eserin konusu, Zengin bir adam olan hastalık hastası Argan ve onu kendi işine yaradığı icin doktorla evlendirmek istediği kızı ve onun bu durumlarından faydalanmak isteyen karısı üzerinde ilerler. Benim en çok okurken keyif aldığım satırlar ise hizmetçisi Toinette’n ile olan dialoglarıydı. Sahnede kendi yazdığı eseri oynarken onu izlemek ne harika olurdu..
Bütün methedici sıfatlar, çabuk satırlar zaaf için yazılırken fazilete sadece zor satırlar kalır. Moliere bile bütün zekasına rağmen bizi sadece zaaflarımızla güldürebilmiştir.
