Kalemi ile kelimelere can veren Aytmatov.
Bu eserinde bizlere güzel bir hikaye yaratırken dönemin zorluklarını, hiç umulmadık bir anda insan hayatlarının değişimini, savaşın ne denli bir hayal katili oluşunu göstermiştir.
Çalkantılı geçen bu günlerde keşke kaleminin sihrini bütün insanlığın zihnine bir yıldırım gibi düşürebilsek.
Bize can veren toprak için biz neden can alırız ?
Keşke bunu bir açıklığa kavuşturup, toprağa yaraşır evlatlar olabilsek.
Oysa ne de güzel söylenmiş vakti ile “ Kapansın el kapıları yok edin insanı insana kırdıranı.”
Toprak AnaCengiz Aytmatov · Ketebe Yayınları · 202161,8bin okunma
Tatar çölü bekleyişin ve umudu kaybetmemenin de bir simgesi olmuş. Fakat her bekleyişin sonu güzel olmayabilir, beklenen beklendiği anda gelmeyince değeri yitirilirmiş.
Gerekli cesareti doğru zamanda gösteremezsek
Zalim zamanın bizi nasıl elinde eritip, fark ettirmeden yaşatacağını Dino buzzati ustalık ile aktarmıştır.
Yakın gördüklerimiz heveslerimizin kurdu da olabilirmiş. Doğru olanda zaten en çok kendimize güvenmek değil midir? Pek tabi öyledir.
Bütün beklentilerimiz,hüzünlerimiz,sevincimiz bir gün değerini yitirmeyecek midir? Tabiki yitirecektir.
Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu.
“Yürekler her zaman insanlara yardım ederler mi?”
diye sordu Simyacı’ya. “Yalnızca kendi Kişisel menkıbelerini yaşayanlara yardım ederler. Ama çocuklara, sarhoşlara ve ihtiyarlara da çok yardım ederler”
Yardımını bekliyorum yüreğim. :)