Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Yeni kitap yorumu ile herkese 'Selamlar' #mustafabalel den #turucueleni adlı sekiz kısa öykü içeren kitabı okudum.Kitabı sahaftan hediye olarak aldım.Eski bir kitap ve sizi seksenli yıllara götürüyor.Her bir hikaye İstanbul'da farklı kesimden insanları ve hayatları konu ediyor.Genel olarak samimi ve sıcak öykülerdi.
En beğendiklerim;Gülname ve Anacık adlı öyküler oldu.Diğerleri ortaydı.Çok bilinmeyen,benim de daha önce duymadığım bir yazardı.Bu vesile ile tanımış oldum.Eğer sizde bir sahafta rastlarsanız ve öykü seviyorsanız tavsiye ederim.
Mideniz sağlamsa okuyun
Kahramanlarımız Akdeniz'de, Marsilya'dan İstanbul'a doğru yol almakta olan bir yolcu gemisinde beş gün sürecek olan bu yolculukta karşımızda.
Kitaptaki karakterler zalim,sadist,iki yüzlü.Tutkuyla nefret arasındaki sıkı akrabalık onları son noktaya kadar götürüyor.
Franz ile Rebeca'nın bin bir badire atlatan ilişkilerinde artık icat edilecek bir yenilik kalmıyor, çünkü her şeyi deniyorlar.Surekli bir yenilik arayışı içinde fazlasıyla dozu kaçmış bir cellat_kurban ilişkisi bu.
İlişkilerine biraz heyecan katmak, tekdüzelikten çıkmak için yola çıkan Didier ile Beatrice'in de bu yolculukta Franz ve Rebecca'yla tanışması,Franz'ın onlara yaşadığı ilişkiyi hem de ta en baştan ve en mahrem noktalarını es geçmeden anlatması Didier ve Beratrice'in de öyle bir mahvına yol açacak ki artık bu tanışma onları cehenneme götürecektir.
Roman Polanski tarafından 1992'de Acı Ay adıyla beyazperdeye aktarılan roman, özel hayatın çıkmaz sokaklarına, insan doğasının en karanlık kuytu köşelerine ayna tutuyor.
Bazı sayfaları okurken midem bulandı, tutkunun insana neler yaptırabileceğini içim almayarak okudum.
Yazarımızın okuduğum ilk kitabı. Betimlemeleri, detaylı anlatımı tam tozunda. 8 Farklı İstanbul hikayesini barındırıyor. Hikayeleri okurken mekanın bir köşesinde o anı yaşayabilirsiniz. Yan karakterlerin bile davranışlarının nedenlerini açıklayan zengin bir anlatıma sahip. Severek okuduğum hikaye kitaplarından biri oldu.
Fotoğrafıma katılmaya gidiyorum..
Başkahramanımız İdris ,çölde sürüsünü otlatırken Avrupalı sarışın bir kadın tarafından fotoğrafı çekilir.İdris resmi kadından ister kadın da resmi Paris te bastırtacağını ve ona yollayacağını söyler .İdris iki sene boyunca bekler ama fotoğraf bir türlü gelmez . Fotoğraf Berberiler arasında biraz saygınlık biraz da uğursuzluk işaretidir(uğursuzluk nedeni sonlara doğru güzel bir hikaye ile anlatılmakta).
İdris fotoğrafının peşinden Frans'ya gider ve hikaye başlar...
Okurken bazen İdris in başından geçenler onun hayal gücünün yansıması gibi geldi ve romanda bir kaç farklı hikayelere de yer verilmekte
Güzel ve akıcı bir kitap tavsiye edilebilir...
Havlamayı Unutan Köpek - Kitap Yorumu
Kitap üç adet öyküden oluşuyor ve nesnel bir görüş olmasa da sadece ilk iki hikayesini beğenebildim. Rüzgârın Oğlu, öyküsü zayıf kaldı. Yazarın dili sade ve öyküleri sürükleyici ancak sürükleyiciliği kesintiye uğratan bir durum da söz konusuydu.
Bu kesinti öyküyü anlatırken fazlasıyla zamansal sıçramalardan kaynaklanıyor. Bir an dün anlatılıyorken henüz bu zamanın anlatımı bitmeden 'yarın'a geçiyor. Gerçekleşen olaylar ile gerçekleşmesi istenenler aynı anda verilirken hangisinin gerçek hangisinin istek olduğunu tüm bu zamansal sıçramaların arasından kavramaya çalışmak okumamı güçleştirdi.
Bu olumsuz eleştirim özellikle son hikaye "Rügârın Oğlu" için geçerli. "Havlamayı Unutan Köpek" ve "Ateş Su Rüzgâr" hikayelerini ve ana fikrini çok sevdim. Sürükleyiciliği ve anlatımı güzel iki öyküydü. Bol okumalarınız olsun.
Not: Çocuklarınıza rahatlıkla okutabilirsiniz. Elbette önce sizlerin okuması ve karar vermesi daha doğru olmakla birlikte.
Beni biraz yordu
Belki herkes için aynı şey olmayabilir. Son zanlarda içinde bulunduğum zamanda beni biraz yordu ve benimseyemedim bu yüzden yarım bırakıyorum. Fakat kütüphanemde doğru zamanın gelmesini bekleyecek. Kitap beni çağırdığında tekrar okumaya başlayacağım.
Evde okunmayı bekleyen bir kitabım var ama canım hiç okumak istemediği için kütüphanemden bir kitap seçip “bu bitsin, öyle başlayım” dedim. Demez olaydım. Sanırım entellektüel seviyem kitabı anlamaya elvermedi o yüzden kitabı algılayamadım. Başladığım kitabı bitirmem gerek takıntısı yüzünden okudum, ama okumasam kesinlikle olurmuş.
Belçikalı bir
Kentin yoksul ama hayat dolu mahallelerinden biri. Ressam Şeremet, kendine bir atölye tutarak bu eski mahallede çalışmaya başlar. Rastlantıyla bir yavru kediyi atölyesine alınca, hayatında önemli değişikliklerin de yolunu açmış olur.
Bir insanla bir hayvan arasındaki dostluğun insanın iç dünyasında nerelere dek uzanabileceğini gösteren bir öykü.
Kaynak ve Çalı ya da Éléazar...
Kitap bütününde dini baz alsada bir göç üzerinden ilerlemiş. Éléazar'ın başından geçenleri Musa ile bağdaştırması, kendisini onunla kıyaslamayıp ama yine de yollarının aynı olduğunu düşünmesi dinine olan bağlılığının soyut kanıtı.
Başına gelen korkunç bir hadiseden sonra yaşadığı yeri terk edip ailesiyle göç eden karakter yolda sıkı sıkıya bağlı olduğu kitabıyla ve Tanrı'yla kendi içini rahatlatıyor. Dinine olan bağlılığı ailesinin de o dini seçmesini zorunlu kılmış. Çünkü Éléazar karısıyla evlenirken bile durup düşünüyor ona dininden dolayı mı bağlandım diye.
Ucu açık olan bu görüşümü kitabı okuyanlar daha iyi anlayacaklardır. Göç ettikleri sırada yaşadıkları olaylarla hakimiyetini ve kendini bırakmadı karakterimiz. Bu da onun dinine bağlı olup ulvi bir ruha büründüğünü gösteriyor. Kitabın sonunu yine Musa'ya bağlayan karakter , ikisinin de benzer şeyler yaşamasını ve benzer sonla bitmesini düşünüyor.
Sonlar, başlangıçlar , yaşananlar ne olursa olsun bizi aslında biz yapan şey , şeyler karşısındaki tutumlarımızdır. Éléazar kaynağına giden yolda yaşadıklarını hiçbir etkiye kalmadan atlattı ve huzura erdi. Kendi kaynağını arayanlara gelsin...Kitabı sevdim..
274 syf.
10/10 puan verdi
Babamın kitaplığından 1984 basımı bir kitap Asmalı Pencere. Yıllardır hep görürdüm ama sanırım çok popüler olmadığı için hiç dokunmadım. İlk yaz tatilinde getirdiğim kitaplar bitince, Mustafa Balel okumaya karar verdim ve inanın pişmanlığı bırakın, bu kadar güzel bir kalemi, gözümün önünde nasıl görmediğime hayıflandım.
Sırma’nın dedesi Kore gazisi, bacaklarını kaybetmiş bizim olmayan , bizi ilgilendirmeyen o savaşta. Döndüğünde eşi de vefat edince, kızı ve torunu Sırma ile yaşamaya çalışıyor. Ama hayat o kadar kolay değil, gazi maaşı karınlarını bile doyurmaya yetmiyor. Sırma’nın babası da onları bırakıp kaçmış, annesi aileyi geçindirmeye çalışıyor, ama hem sakat bir babaya hem küçücük bir çocuğa yetişemiyor. Dede boncuk dizmeye çalışıyor, yapabileceği bir işler bulmaya çalışıyor ama bacağı olmayan, yürüyemeyen biri ne yapabilir ki ? Ah diyor bir tekerlekli sandalyem bari olsa, gideceğim yere daha hızlı gidebilsem. Küçücük Sırma’yı başka bir aileye veriyorlar, orada besleme olarak yaşıyor, ne annesine ne dedesine ulaşamıyor. O aile de onu daha genç bile olmadan yaşlı ve hasta bir dedeye veriyorlar. Zavallı Sırma’nın besleme hayatı, sonra evlilik, ( tabi buna evlilik denirse ) hayatı. Galiba hayat bazılarına gülmüyor bir türlü. Sonunda da aklını yitiriyor.
Evet kitapta süslü cümleler yok belki ama dönemini sosyal hayatına, siyasi hayatına ışık tutuyor. Oldukça akıcı, sürükleyici, tavsiye ederim.
Keyifli okumalar…
Yazarın çocukluk yıllarına ait anılarını öykülendirerek okuyucuya aktardığı farklı bir çalışma. Eserin hoşuma giden bir tarafı genel olarak öykülerinde aile büyüklerine olumlu yada olumsuz yer vermesiydi. Şimdiki nesilde ne yazıkki böyle aile, sevgi, saygı gibi kavramlar zor bulunur oldu.
manyaklaşmak için farklı mekânlar kullanmanın insan yaşamına katkıları
malezya'da olduğumu düşünüyorum bugün,nasıl bir yerdir, bilmem, nerededir,fikrim yok; oturduğoum banktan dalgaların sesini dinlemek, hafiften esen rüzgârı hissetmek,bu güzel; yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var,daha çok yaşamalıyım.kitap mı, güzel; gitmek zamanı mı, evet...85 karakter daha uzatmak gerekiyormuş incelemeyi,neden böylesi şeyler yaptırırlar insana; umrumda değil,daha yalnızlaşmam,sessizleşmem...buraya daha sık gelmemem lazım,etti mi 85; bakalım. Amannn be, konuyu yazmamışım meğer.
️
Her biten kitabın ardından aynı şeyi düşünüp asla uygulayamıyor oluşum benim bug'ım. Ramazana kadar yarımlarımı bitireceğim diye diye bitirdim. Ama bu biten kitabın ardından başkasına başlamama engel olamıyor. Gerçekten bu iş benden çıkmış, onu anladım, kabullendim artık. Yine de azimliyim. Oruçta kitaplar hakkında da farklı bir oruç
